Groeien

De uitreis door Virginia Woolf

Eindelijk ook vertaald, hoera!

De uitreis verteld het verhaal van Rachel Vinrace die op het schip van haar vader, samen met onder andere haar oom en tante, naar Zuid-Amerika vaart. Op hun bestemming aangekomen kiest Rachel er voor om bij haar oom en tante te logeren in de plaats van in de rimboe bij haar vader.

Aangespoord door haar tante Helen begint Rachel’s leven hier pas echt. De uitreis is in feite een coming-of-age verhaal.
We zien niet enkel de groei en ontluiking die Rachel doormaakt maar we nemen tevens een kijkje in de levens van heel wat andere kleurrijke personages. Personages die allemaal op hun eigen manier een bijdrage leveren aan het groeien van Rachel. Zelfs Mrs Dalloway komt even voorbij.

Dit is het meest toegankelijke boek van Woolf dat ik al las. Het verhaal verloopt chronologisch en gestructureerd. Al is tussen de regels door wel te merken dat het ook in dit boek meer draait om relaties en maatschappelijke patronen dan om het verhaal an sich. Door de resem aan neven-personages, met elk hun eigen meningen en ideeën heeft Woolf een breed platform om uiteenlopende onderwerpen op verschillende manieren aan te snijden.

Wat mij telkens verbaast in de boeken van Virginia is hoe veel maar ook hoe weinig wij heden ten dage verschillen van personages van meer dan 100 jaar oud. Dat maakt dat ook De uitreis best nog hedendaags aanvoelt. Wat mensen denken, voelen, vrezen, hoe ze liefhebben, twijfelen, roddelen, daar is nog steeds niet veel in veranderd.

Rachel’s verhaal is ook ons verhaal. Hoe groots we ons ook kunnen (beginnen) voelen, we zijn allemaal maar een klein onderdeel in een groter verhaal.