Hartverwarmend koud

Een vrouw in de poolnacht door Christiane Ritter

Zo blij dat dit boek eindelijk ook in het Nederlands te verkrijgen is! Christina reist in de zomer van 1934 haar man, die als onderzoeker op Spitsbergen verblijft, achterna. Samen met hem en Karl, een Noorse jager, verblijft ze een jaar in een hut, ver weg van alles en iedereen. Dit boek is haar persoonlijke verhaal, aangevuld met kleine tekeningen die ze zelf maakte.

Sinds de eerste verschijning in 1938 is dit reisverhaal voortdurend te krijgen geweest in Duitslan. Blij dat dit boek mee kan liften op de golf van populariteit die tegenwoordig rond ‘wild’ boeken hangt. Waar er eerst grotendeels verhalen verschenen van mannen beginnen er nu meer en meer parels van vrouwen op te duiken en dat juich ik toe.

Voor de mannen in die tijd was overwinteren op de Noordpool al een hels karwei, een avontuur enkel weggelegd voor ‘afwijkenden’; voor een vrouw viel (en valt nog steeds) zo een avontuur helemaal buiten de sociaal aanvaarde conventies. En dat maakt haar verhaal, zeker omdat het zich in 1934 afspeelde, zo immens indrukwekkend.

Ik moest er even inkomen, haar schrijfstijl is (in het begin) ietwat stijf maar al snel werd ik helemaal meegesleept en las het boek vlot en verslavend weg. Hoewel het tegendraads klinkt (vlot lezen en stoppen) heb ik het boek ook vaak even neergelegd, zinnen opnieuw gelezen. De natuur die Christiane zo beeldig beschrijft is zo overweldigend en zo anders dan wat wij kennen dat ik alles diep in mij wou laten doordringen. Als de mannen gaan jagen blijft Ritter vaak dagen, weken alleen in de hut, dat alleen zijn (en daar is alleen echt alleen) sijpelt door in haar gedachten, blik en schrijven. Dat maakt dit verslag nog levendiger en nog origineler. Ik had mij nooit kunnen voorstellen dat iets wat zo donker, zo wit is, ook zo gelaagd kan zijn en zo veel kleur kan bevatten. Hoewel ik een enorme koukleum ben heb ik nu heimwee naar een wereld die ik enkel op papier heb gekend. Als er morgen iemand langskomt die mij meeneemt naar de Noordpool dan vertrek ik, direct. Dat is te danken aan Christiane die op een heel eerlijke, informatieve manier immens afzien tot iets moois kan verheffen. Mensen die hebben meegemaakt wat zij heeft meegemaakt worden nooit meer wie zo ooit geweest zijn en dat is jaloersmakend. Naast een boeiend verslag over een wereld zo ver van de onze is dit ook een dagboek dat treffend mensen en hun interacties in een kleine wereld beschouwt én bovenal is het een verhaal vol liefde. Liefde voor een plek, liefde voor de natuur met al haar inwoners en liefde voor elkaar. Zonder één seconde romantiek is dit toch één van de meest romantische verhalen die ik ooit las. Wow.