Pralines

Kleine encyclopedie van de eenzaamheid door Johanna Spaey

Spaey doet een Knausgårdje zou oneerbiedig kunnen klinken maar dat is het niet. In mijn geval is het een compliment.

In deze kleine (daar legt ze zelf de nadruk op) encyclopedie ontleedt Spaey de eenzaamheid in al haar facetten aan de hand van lemma’s, gerangschikt op alfabet. Dat maakt dit boek tot een boeiende verzameling van teksten over heel gevarieerde onderwerpen. Het één al wat meer verbonden met eenzaamheid dan het ander, naar mijn mening. Maar het is natuurlijk Johanna die de lemma’s heeft gekozen, voor haar is elk item een duidelijke definitie van eenzaamheid.

Er zijn veel teksten die gaan over literatuur, kunst, filosofie maar veel gaan er ook over personen en plaatsen; waarvan ik sommige kende, andere nog niet. Ik heb allerlei dingen onderlijnd en ben van plan het één en ander op te zoeken, omdat mijn verbeelding werd geprikkeld. Dit boek zet aan tot meer lezen.

Ik zei het al, het één lemma hoort er volgens mij beter bij dan het ander en sommige onderwerpen vond ik beledigend kort aangesneden (zoals verkrachting en incest) of een beetje flauw, maar dat hoort ook bij de opzet van dit boek. Het mooist vind ik de stukjes die volgens mij het meest over Johanna Spaey zelf zeggen, zoals: sneeuwklokje, natuur, wandelaar,… Hoewel dit een heel persoonlijke selectie is had het van mij nog persoonlijker gemogen. Maar dan is het geen encyclopedie meer zeker?

Je kan dit boek op je nachtkastje leggen en de lemma’s als pralines degusteren, ofwel eet je ineens de hele doos leeg. Je houdt er geen indigestie aan over, beloofd. Wel hunkeren naar meer.