Bewonderenswaardig debuut!

Voor onze boekenblog kregen wij een recensie-exemplaar aangeboden van ‘Het overgebleven kind’, het debuut van Rhiannon Navin, door Uitgeverij HarperCollins. Een titel die gelijk in diverse talen uitgegeven is en flink de wereld over reist.

Helaas gebeuren er in onze wereld te vaak schietpartijen waarover de roman (en de gevolgen daarvan) grotendeels gaat. Het bijzondere aan dit verhaal en tevens het gene wat mij inspireerde om het boek te willen lezen is dat het vanuit een zevenjarig jongetje is geschreven die zijn broer is verloren tijdens het geweld op hun gezamenlijke school. Eerdere boeken die ik rondom dit thema gelezen heb zijn vanuit een ouder personage beschreven.

Persoonlijk vind ik de cover van de Nederlandse uitgave niet mooi. Ik vind het kind op de voorkant niet overkomen als een zevenjarige jongetje (de leeftijd van het hoofdpersonage Zach). Daarbij hou ik sowieso niet heel erg van portretfotografie op een boek. De Spaanse uitgave vind ik de meest passende omslag hebben van alle versies die er zijn en ook al heeft de Engelse uitgave weer een heel andere stijl, ook die vind ik beter bij het verhaal passen dan de Nederlandse. Maar gelukkig deed dit voor mij niet af aan het inhoudelijke verhaal.

De schrijfstijl vind ik dan wel weer volledig passen bij een zevenjarige die te vroeg geconfronteerd wordt met zeer heftige gebeurtenissen. De beleving van Zach wordt zo intens goed neergezet en raakte mij diep op het moment dat ik aan het lezen was. Hoe hij worstelt met zijn gevoelens, hoe zijn lichaam reageert op stressvolle omstandigheden, zijn relatie met zijn ouders en nog veel meer facetten die geen enkel kind of volwassenen mee zou mogen maken op welke leeftijd dan ook. Een van de mooiste dingen aan dit verhaal vond ik Zach zijn manier van zelftherapie waar hij doormiddel van eigenlijk een hele simpele uitingsvorm (ik wil geen spoilers geven vandaar dat ik het niet direct benoem) zijn overvloed aan emoties en gedachte uiteenzet.

Ondanks dat het een zwaar onderwerp betreft heeft het verhaal ook een lichtheid over zich. Dit komt vermoed ik doordat een zevenjarige nu eenmaal op een heel andere manier alles bekijkt en beleefd dan een volwassenen. Eerder geneigd lijkt te zijn om in het donkerste donker de lichtste lichtpuntjes te vinden. Juist dat heeft ook een soort leerzame ondertoon aan het boek gegeven voor diens lezers.

Zelf vind ik het echt oprecht een prachtig verhaal en heel bewonderenswaardig dat de schrijfster met zo’n sterk debuut is gekomen. Ik hoop dat zij nog vele verhalen kan en gaat schrijven. Wellicht met hele andere thema’s maar dat maakt voor mij niet uit, Rhiannon Navin heeft absoluut een bijzonder krachtig en mooi ontwikkeld schrijverstalent. Ik kijk uit naar een volgend boek van haar hand.