De duistere kleine zeemeermin

Voor zover ik mij kan herinneren heb ik niet enorm vaak een hervertelling gelezen. De kleine zeemeermin is echter altijd één van mijn favoriete sprookjes geweest en ik was dan ook zeer benieuwd hoe dit verhaal zich laat uitten in een andere vorm. Louise O’Neill heeft zich hieraan gewaagd en de uitgave van Young & Awesome (een imprint van Uitgeverij Leopold) ziet er in ieder geval prachtig uit. De cover ziet er letterlijk uit als een close-up van een zeemeerminnenstaart met zilveren accenten. Dit maakt het een bijzonder aantrekkelijk boek om op te pakken vermoed ik, in ieder geval wel voor mij.

Tijdens het lezen ontdekten ik al gauw dat dit vernieuwde kleine zeemeermin verhaal een duistere inslag heeft. Er komt meer onderbouwing van emotie aan te pas bij het hoofdpersonage en meer harde realiteit beleving voor haar. Dit zorgt er allemaal voor dat de beweegredenen van de jonge dame logischer en verklaarbaarder worden. Toch kreeg het boek niet helemaal vat op mij en past het niet zo goed in mijn straatje. Ik vermoed dat dit met een aantal factoren te maken heeft. Ten eerste met de schrijfstijl die ik ietwat te laagdrempelig vind en teveel zij zegt, hij zegt enzovoort. Ook miste ik verrassende plottwisten en wendingen in het verhaal. Uiteraard begrijp ik dat dit wellicht wat lastiger is aangezien het om een hervertelling van en al bestaand verhaal gaat. Natuurlijk zijn dit allemaal smaak gebonden elementen en is het alsnog een leuk, toegankelijk boek voor als je even tussendoor snakt naar een wat simpeler leesbaar, sprookjesachtig verhaal.