Humoristische horror?

Alweer enige tijd geleden kocht ik ‘Syndroom’ van J. Sharpe. Ik had al aardig wat interessante en positieve meningen voorbij zien komen en ook de vergelijking met Stephen King zorgde erbij mij voor dat ik wist dat ik dit boek gewoon moest lezen. Zo kreeg ik dus het boek gesigneerd en wel thuisbezorgd. Zei het niet dat ik even geduld moest hebben voordat ik kon gaan lezen dankzij ander recensiewerk. Maar hier is hij dan toch, mijn recensie van ‘Syndroom’ uitgeven door Zilverspoor.

Peter is op een nogal bijzondere wijze ineens zijn zusje Aisha kwijt. Het ene moment was ze er nog, waren zij samen aan het shoppen voor kleding, en het volgende moment gaat Aisha een pashokje in om er vervolgens nooit meer uit te komen. Wat heeft dit te betekenen en wat heeft die enge vent die ze net onderweg tegenkwamen ermee te maken? En waarom zegt iedereen dat hij alleen was? Wordt hij gek of is de rest van de wereld gewoon gestoord?

“Mag ik jullie een godverdomde goede middag wensen, mafkezen die jullie zijn?”

De vergelijking met Stephen King qua schrijfstijl en vertelstijl snap ik absoluut. De humoristisch zinnen vermengd met gruwel en nachtmerrie zaken, dingen die je alleen in je dromen hoopt tegen te komen, zorgen daar wel voor. De gekozen bewoording leest soepel, laat je meeleven met de personages en het verhaal ansich zorgt ervoor dat je (ik in ieder geval) het boek in één keer uit wil lezen. De spanning is het merendeel van het verhaal constant aanwezig met af en toe een uitschieter naar nog hogere spanning. Vooral veroorzaakt door wat Peter beleeft, helaas niet duidelijker te maken aangezien ik dan zaken ga verklappen. De plottwist (wellicht zelfs meerderen) en ook nog eens een soort van open einde behielden de verrassingen en zorgde ervoor dat ik geheel geboeid in een rap tempo door bleef lezen. Het is een origineel verhaal waarin ik wel af en toe moest denken aan een bepaalde (ook hier wil ik niet spoileren) film met Leonardo DiCaprio in de hoofdrol, series die ik heb gezien of Stephen King verhalen maar dit stoorde mij geenszins.

“De truck stuift de mist in en verdwijnt.”

Ik heb ‘Syndroom’ met heel erg veel plezier gelezen. Door eerder werk wist ik al dat ik graag J. Sharpe zijn verhalen lees maar door dit boek is dat nog veel meer versterkt. Op dit moment is zijn nieuwe boek ‘Reflectie’, ook uitgegeven door Zilverspoor, al verkrijgbaar en ik hoop die binnenkort ook te kunnen gaan lezen.

Ik geef dit boek 5 sterren.

Spanning: 7
Plot: 8
Leesplezier: 9
Schrijfstijl: 8
Originaliteit: 7
Psychologie: 7