Mooi maar blijft niet boeien

In de roman Woodstock reist een echtpaar uit New York naar het gelijknamige dorp, beroemd om het driedaagse "love and peace"- festival dat daar in de buurt in de zomer van 1969 plaatsvond.
De man, David, is toneelschrijver. Hij wil een nieuw stuk schrijven over het festival maar dan vooral over de wantoestanden die tijdens die drie dagen heersten. Daarnaast wil hij zijn vrouw Nola zwanger maken.

Nola, restaurateur van antieke meubels, is meegekomen om hem te ondersteunen aangezien het schrijven niet erg lukt. Zij vindt in hun kamer in de bed and breakfast een gastenboek waarin hun voorganger een aantal brieven aan zijn zoontje heeft geschreven. Deze Nicky is tijdens het festival in een vijver op het terrein verdronken. Zij is erg onder de indruk van deze brieven maar zegt er niets over aan haar man.

David wil graag een kind en is daar, naast zijn vergeefse pogingen om iets op papier te krijgen, bijna voortdurend mee bezig. Nola heeft nog grote twijfels over het ouderschap en slikt in het geheim nog steeds de pil.
Het boek gaat over dit huwelijk, over dit bedrog maar ook over het grote verlies dat de vader van Nicky heeft geleden en zijn schuldgevoelens hierover. Zijn prachtige brieven zijn vaak diep ontroerend en vormen voor mij het hoogtepunt van het boek.

Els Quaegebeur schrijft vlot en het boek is plezierig om te lezen. Het begin is veelbelovend en maakt nieuwsgierig. Helaas gebeurt er uiteindelijk te weinig waardoor het verhaal mij niet bleef boeien. De heftige confrontatie tussen de echtelieden aan het eind komt als een verrassing. Helaas blijft dan naar mijn mening ook veel onbesproken. Daardoor gaat het verhaal voor mij een beetje als een nachtkaars uit.