Een successchrijver die voor de junimaand een flodderig geschenkboekje neerkwakt: Tomas Ross zet een traditie voort. De klokkenluider gaat over de dood van politicus Wouter Burger en de terreurgroep RaRa. Die groep is nooit ontmaskerd, maar Ross zou Ross niet zijn als hij dat hier niet in een handomdraai doet. Twee goedwillende amateurs krijgen daarmee voor elkaar wat politie en justitie nooit lukte. Een overtuigend en geloofwaardig boekje levert het helaas niet op. Zo komt mevrouw Burger op het spoor van de moord op haar man, mede als ze ontdekt dat de politie een foutief, vroeger overlijdenstijdstip aangeeft. Ross denkt kennelijk dat daarmee in het door journalisten en tv-stations vergeven Nederland te sjoemelen valt, ondanks dat er diverse ooggetuigen zijn die zonder verpinken het ware tijdstip weten te vertellen.

Ook de plot is gemakzuchtig: Ross maakt van RaRa een organisatie die door BVD, politiek en (natuurlijk) het koningshuis in het leven geroepen is, met als doel het voortbestaan van de veiligheidsdiensten te garanderen. Dat soort complottheorieën hebben we - meestal bij misdrijven in andere landen - al zo vaak gelezen dat ik voor het openslaan van De klokkenluider vooral hoopte juist een ander en origineler idee tegen te komen. Het einde had ook wel een royale streep spannender gemogen. Tussendoor toont Ross zich allesbehalve een groot stilist: een 'literaire thriller' zoals de flap stelt, is De klokkenluider dan ook allerminst. En al evenmin een aanbeveling om andere thrillers te lezen. Volgend jaar juni kopen we maar beter geen boeken.