Hoe leuk kan een boek toch zijn?

Is dit boek een nieuwe uitgaven van de Fabels de La Fontaine? Of zijn het nieuw ontdekte sprookjes van Hans Christian Andersen? Want dit gevoel gaf het mij vooral, bij het lezen van de eerste tientallen bladzijden. Grappig en ernstig tegelijk en met - voor wie wil - een moraal sausje als toetje. Je krijgt spontaan een glimlach op je gezicht terwijl je door al deze sciencefiction nonsens waad. Of moet ik zeggen baad? Want af en toe vallen de absurditeiten met bakken over je heen. Verwacht je ook aan erg grappige cirkelredeneringen, maar bovenal verwacht steeds het onverwachte. Als Nederlander kan je discuteren over het feit of Adams nu al die Nederlandse personages, gewoontes & sporten (lees=hockey) er heeft ingestoten om er de draak mee te steken of niet. Gelukkig hoeft ik mij als Vlaming die vraag niet te stellen en kan ik meewarig glimlachen als iemand er mijn mening over vraagt. Wat me zeker zal bijblijven is Theo de super intelligentie, maar nog zeurderige robot, alsook het feit dat alles ooit wel goed komt, of goed geweest is. Ergens voor bang zijn of ergens over treuren heeft dan ook totaal geen zin in dit onmetelijk & tijdloos mega-versum. En vergeet niet altijd je handdoek mee te hebben! :-)