Moeilijk gaat ook.

Het is natuurlijk niet makkelijk om steeds iets over deze reeks te blijven zeggen. Maar alleen al uit respect voor de schrijver en het verhaal, verplicht ik mezelf, deze besprekingen vol te houden. Wat opviel aan dit boek is, dat ondanks dat er van alles gebeurd gedurende die zeshonderd plus bladzijden, het verhaal eigenlijk weinig opgeschoten is. Het vorige boek, eindigde met een grote veldslag met allerlei verzakers. Je wist niet hoe dat afliep (lees=welke verzakers zijn dood?) Na dit boek, weet je nog steeds evenveel. Wel doen we de ronde langs alle andere hoofdrolspelers en krijg je te horen, wat zij beleefde op het moment van die veldslag en waar ze toen waren en meemaakte. Een van de hoofdrol spelers was in het vorig boek zijn partner kwijtgeraakt en heeft die partner nog altijd niet terug. Dat kan dus best nog een, of twee boeken duren. Ben ik nu negatief? Neen, ik vind het nog steeds een steengoed verhaal. Maar zoals ik al eerder zei, moet hier ontzettend veel verteld worden, over ontzettend veel mensen en plaatsen en dat neemt nu eenmaal veel bladzijden in beslag. Alleen begin in me nu toch wel hardop af te vragen, hoe ooit iemand deze boeken zinvol heeft kunnen lezen toen die uitkwamen. Ik lees ze immers allemaal zo goed als na elkaar en zelf dan nog, heb ik moeite om te onthouden van elk personage of dat nu een goede of een slechte is en van welk volk/stad/land die persoon is, en wat die persoon voor het verhaal betekend. Evenzeer is het eenvoudig om van elke gebeurtenis die beschreven wordt de juiste betekenis in te schatten. En als er iets gebeurd dat je niet begrijpt, begin je U onmiddellijk af te vragen of je iets gemist heb en zo ja waar dan. Daarom alle lof aan de schrijver dat hij dit allemaal uit elkaar heeft kunnen houden en op de juiste manier aan elkaar heeft geknoopt. Nog vier boeken en ik weet hoe het afloopt.