Rauw van de bovenste plank.

Pierre Lemaitre (Parijs, 1956) is een voormalig docent literatuur wetenschappen die gekozen heeft voor het vak auteur. Na twee op zijn staande thrillers kwam Pierre met het eerste deel van de zogeheten Verhoeven-trilogie. Het eerste deel Irene, gevolgd door Alex en Camille.

Met Camille Verhoeven als hoofdpersonage in zijn trilogie, creëert hij een personage die op zijn zacht gezegd eens afwijkt van de standaard. Camille is commandant bij de Parijse politie, alleen is hij niet zoals vele hoofdpersonages, commandant Verhoeven is geboren met dwerggroei.

In het eerste deel van deze trilogie komen Verhoeven en zijn team, voor een wat lijkt een onmogelijke taak te staan. Een seriemoordenaar die zijn plezier haalt in het reconstrueren van moorden uit detectives. Deze moorden worden in detail uitgewerkt door Pierre, in detail. Gruwelijk? Ja, daar hou je van, of niet. Persoonlijk houd ik daar wel van.

Verhaal begint met een lugubere dubbele moord, dit beland op het bureau van Camille. In een zorgvuldige opbouw wordt je meegesleept in de wereld van Camille, Parijs en het privéleven van alle personages.

Het verhaal begint met opbouw van de zaak, en in het midden komt de moordenaar ook in beeld, in brieven die gestuurd worden naar Camille. Het is een mooie afwisseling en weeft goed in elkaar. Sommige plot delen vallen snel op plaats, anderen doen je duizelen. Deze thriller is met goed onderzoek van de auteur opgeschreven. Deel één van deze trilogie smaakt naar meer Camille.