Uit Balans Geraakt

Leuke plot, vlotte schrijfstijl, originele zinnen/zinsnedes (" .... zoals een afgewezen minnares tegen beter weten in naast de telefoon blijft zitten wachten. En nu ging eindelijk de telefoon over." ...... "Verkeerd verbonden. De moedeloosheid was meteen terug."). Dat kan wat worden. Het lijkt lange tijd ook wat te worden, dit boek. Er zitten juweeltjes in. De manier waarop Ray met 'La Souche' omgaat en hoe hij croissants bakt. Verrukkelijk. Ook de rol die zijn zoutwater aquarium speelt is mooi en geloofwaardig beschreven. Het wisselende vertelperspectief, dat van Ray en dat van Iris, is goed gekozen en houdt de spanning er lange tijd in.
Toch gaat het mis. De verschillende karakters en gebeurtenissen in het verhaal zijn niet met elkaar in balans. Zowel Ray als Rosita zijn te stereotype neergezet. De beschrijving van de dagelijkse gang van zaken in de tbs-kliniek is een litanie van grove taal, die op een gegeven moment begint te vervelen alsook ongeloofwaardig wordt. Anderzijds lijkt het slot van het boek haast afgeraffeld. Alsof de pagina's op zijn, wordt alle voor de lezer noodzakelijke informatie in het laatste gedeelte van het verhaal gepropt. Dat doet veel afbreuk aan het geheel en dat is eindeloos jammer.