Grisham kan beter

Hoewel Grisham geslaagd is in zijn opzet om een geloofwaardig beeld te schetsen van de maakbaarheid van de Amerikaanse samenleving is het hem niet gelukt dat in aantrekkelijke fictie te gieten. In 'De Aanklacht' worden veel personages opgevoerd. Zo veel, dat je je als lezer soms afvraagt wie wie ook weer is. Dat ook de uitgever het spoor bijster is geraakt blijkt uit de beschrijving van het verhaal op de achterkaft. Carl Trudeau wordt genoemd als de man die weet hoe hij "de uiteindelijke uitspraak van het gerechtshof kan beïnvloeden". Dat weet Trudeau niet en daarvoor wordt Barry Rinehart ingehuurd.

Matigheid kenmerkt dit verhaal. Weinig boeiende dialogen, door de veelheid aan personages en het gekozen perspectief krijg je met geen enkel personage een band en de drie delen waarin het boek is onderverdeeld zijn uit balans. Het laatste deel, de opinie, verdient een groter aandeel in het geheel. De uitgebreide beschrijving van de campagne gaat vervelen en de ontwikkelingen in het leven van hoofdpersoon Ron Fitz kunnen die verveling voorkomen, maar krijgen te weinig ruimte waardoor ook het slot aan geloofwaardigheid inboet.
Een teleurstellende Grisham. Hij kan beter.