Hebban recensie
Internationalisering zorgt voor tweede adem
Pieter Aspe is heden ten dage wellicht de meest bekende persoon van Brugge, hoewel hij al een tijdje geleden naar Blankenberge is uitgeweken. Ook zijn personages zijn alom bekend. Zo beperkt Van Ins bestaan zich niet tot de boeken, maar leeft hij ook al voort in een televisieserie en in een stripreeks.
Amper twee en een half jaar na de twintigste, prijkt er nu al een fiere "De 25ste Van In" opdruk op de cover van De cel, het meest recente avontuur van Brugges eigenzinnige speurder.
In De cel construeert de auteur een vrij gecompliceerd, maar logisch en degelijk opgebouwd verhaal over chantage, drugshandel, liefde en hoop dat begint met de ontdekking van het lijk van een jonge stewardess die ooit een drugdealer onder haar hoede nam, nadat hij betrapt werd. Naarmate het onderzoek vordert lijken steeds meer sporen te wijzen op een connectie met de Dominicaanse Republiek. En Van In ziet zijn leven in de loop van het onderzoek op verschillende manieren onder druk komen te staan.
Als men een Aspe openslaat weet men wat men mag verwachten. Dat is ook nu weer het geval, want alle vertrouwde ingrediënten zijn weer aanwezig. Deze keer nemen Van Ins moeilijkheden met vrouw, drank en tabak zelfs een extra groot deel in van het verhaal. Maar het feit dat dit boek beetje bij beetje evolueert naar een egotrip van de commissaris wordt meer dan goed gemaakt door Aspes recente keuze om de verhalen een meer internationaal karakter te geven. Nadat Bankroet al deels gesitueerd werd in Venetië, mag deze keer de zonovergoten Dominicaanse Republiek zich opmaken voor het bezoek van de Brugse speurneus. En het lijkt dat deze wijziging in de strategie zorgt voor een frisse wind, die de verhalen een tweede adem geeft.
In veertien jaar tijd vijfentwintig boeken van minimun aanvaardbare kwaliteit uit je pen laten vloeien, waaraan menigeen plezier beleeft. Je moet het maar kunnen. Aspe deed het dus en daar kunnen we alleen maar respect voor hebben. En De cel behoort zonder twijfel tot de betere uit de serie.
Amper twee en een half jaar na de twintigste, prijkt er nu al een fiere "De 25ste Van In" opdruk op de cover van De cel, het meest recente avontuur van Brugges eigenzinnige speurder.
In De cel construeert de auteur een vrij gecompliceerd, maar logisch en degelijk opgebouwd verhaal over chantage, drugshandel, liefde en hoop dat begint met de ontdekking van het lijk van een jonge stewardess die ooit een drugdealer onder haar hoede nam, nadat hij betrapt werd. Naarmate het onderzoek vordert lijken steeds meer sporen te wijzen op een connectie met de Dominicaanse Republiek. En Van In ziet zijn leven in de loop van het onderzoek op verschillende manieren onder druk komen te staan.
Als men een Aspe openslaat weet men wat men mag verwachten. Dat is ook nu weer het geval, want alle vertrouwde ingrediënten zijn weer aanwezig. Deze keer nemen Van Ins moeilijkheden met vrouw, drank en tabak zelfs een extra groot deel in van het verhaal. Maar het feit dat dit boek beetje bij beetje evolueert naar een egotrip van de commissaris wordt meer dan goed gemaakt door Aspes recente keuze om de verhalen een meer internationaal karakter te geven. Nadat Bankroet al deels gesitueerd werd in Venetië, mag deze keer de zonovergoten Dominicaanse Republiek zich opmaken voor het bezoek van de Brugse speurneus. En het lijkt dat deze wijziging in de strategie zorgt voor een frisse wind, die de verhalen een tweede adem geeft.
In veertien jaar tijd vijfentwintig boeken van minimun aanvaardbare kwaliteit uit je pen laten vloeien, waaraan menigeen plezier beleeft. Je moet het maar kunnen. Aspe deed het dus en daar kunnen we alleen maar respect voor hebben. En De cel behoort zonder twijfel tot de betere uit de serie.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Eric Diepvens
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
