Prachtige setting; slap verhaal

De kleine crimineel Jacop de Vos is toevallige getuige van de dood van de architect van de nieuwe Keulse Dom, die nog volop in aanbouw is. In tegenstelling tot de algemeen verkondigde zelfmoordtheorie, is Jacop ervan overtuigd dat de bouwmeester geduwd werd. Hij poogt zijn ooggetuigenverslag kenbaar te maken aan de wereld, maar al snel wordt iedereen die hij op de hoogte bracht vermoord teruggevonden en is zijn leven ook geen cent meer waard. Maar wat kan hij doen? Vluchten of terugvechten...

Meer dan een spannend boek is De dood en de duivel een sfeerbeeld van het leven in een middeleeuwse stad in al zijn facetten: het samenleven van de kansloze bedelaars en dieven; de alomtegenwoordige, maar zo hypocriete, Kerk; en de kastestructuur van boeren, arbeiders, gilden en adel. Vooral de machtsstrijd tussen de Kerk en de patriciërs wordt gedetailleerd uit de doeken gedaan door de auteur, die hier heel wat research moet hebben voor gedaan. Het zal dan ook niemand verbazen dat dit boek onmiddellijk doet denken aan de broeder Cadfael reeks van Ellis Peters.

En tegen dit fantastisch geschetste sfeerbeeld van tijd en plaats volgen we gedurende 5 dagen de lotgevallen van een jongeman die zich op het verkeerde tijdstip op de verkeerde plaats bevond en daarna opgejaagd wordt als wild door een roedel beagles. Maar alles bij elkaar genomen valt het verhaal, door zijn eenvoud en rechtlijnigheid, wat te mager uit: het is niet slecht maar de middeleeuwse tijdsbeeld biedt zoveel meer mogelijkheden, zodat we toch kunnen spreken van een gemiste kans.

De leesbaarheid van dit op zichzelf staand boek wordt lichtjes bemoeilijkt door de grote hoeveelheid aan Latijnse spreuken en woorden waarmee de tekst doorspekt is – maar die gelukkig wel acheraan het boek vertaald en verklaard worden - en door het bij momenten bombastische taalgebruik, dat soms doet denken aan de taal die Shakespeare in zijn werken gebruikte en soms grappig over komt. Deze details dragen dan wel weer bij tot verhogen van het gevoel het realisme van het geheel.

Net als met zijn vorige naar het Nederlands vertaalde werk – De zwerm – levert Frank Schätzing met De dood en de duivel weer een boek af met een zeer realistische kadrering, maar deze keer heeft hij het nagelaten om er een goed verhaal door te weven, waardoor het boek enkel echt interessant is voor de liefhebbers van de historische roman: een goed boek, maar geen goed spannend boek.