Een boek is geen tv-serie

David Wolstencroft is - net als Raymond Khoury - een scenarist van de BBC-serie Spooks, die ook thrillers schrijft. Maar in tegenstelling tot Khoury, situeert hij zijn boeken in hetzelfde sub-genre als de serie: namelijk de spionage. Dit debuut uit 2004 was in 2006 al aangekondigd onder de titel Goed nieuws, slecht nieuws, maar is nu dus verschenen als De opdracht.

Charlie en George runnen een fotokiosk in een Londens metrostation. Net als ze van elkaar te weten gekomen zijn dat ze beiden werken voor de Britse geheime dienst, krijgen ze de opdracht elkaar uit de weg te ruimen. Maar in plaats van de orders uit te voeren, besluiten ze samen proberen uit te vissen wie de opdracht gaf en waarom.

Het is te merken dat Wolstencroft zijn brood verdient met scenario’s schrijven voor TV, want hij gebruikt dezelfde structuren en trucs. Maar in tegenstelling tot op het scherm, werkt dit allemaal niet even goed in boekvorm: de Matrix-achtige vertragingen van de werkelijkheid, in de vorm van onder andere een uitgebreide beschrijving van de baan van een kogel die zich door iemands hoofd boort, met de opsomming van alle lichaamsdelen die daarbij geperforeerd worden, zorgt er enkel voor dat de in de actiescène opgebouwde snelheid en spanning nog sneller doodbloedt dan het ongelukkige slachtoffer. Bovendien creëert de afwisseling van de korte scènes en flashbacks eerder een oppervlakkige en rommelige indruk, dan dat ze de spanning in het verhaal verhoogt.
Meer dan spannende lectuur is het vermakelijk leesvoer, maar of het zo bedoeld is blijft natuurlijk de vraag.