Vergezocht en ongeloofwaardig

Charles Maclaen woont met vrouw en kinderen aan de Schotse westkust, waar hij leeft van het toerisme. Hij baat er een kleinschalig makelaarskantoor uit dat gespecialiseerd is in kleine eigendommen en vakantiehuisjes. Maclean werkte ook mee aan een aantal reistijdschriften en ecologische magazines en publiceerde al een aantal fictie en non-fictie werken. De smaak van stilte is zijn eerste spannende boek.
Het verwerken van de dood van hun dochter Sophie drukt zwaar op het huwelijk van Laura en Ed Lister. Omdat de politie er maar niet in slaagt een dader te vinden, ziet de succesvolle zakenman Ed zich genoodzaakt zelf de dood van Sophie te wreken. Door gebruik te maken van al zijn connecties komt hij Ward – een leeftijdsgenoot van zijn dochter – op het spoor. Maar hoe dichter hij de dader op de hielen komt te zitten, hoe duidelijker het wordt dat Ed zelf een belangrijke rol speelt in de beweegredenen van de dader.
In een vlot lezende stijl stuurt de auteur zijn verhaal en hoofdpersonages dwars door een flink aantal Europese kunststeden, om zijn ontknoping te situeren aan de andere kant van de oceaan, in de omgeving van New York. Maar het is jammer dat, door het doorkruisen van zoveel plaatsen, er geen band groeit tussen de lezer en de locaties, die elk op zich, toch wel de moeite waard zijn en hun charme hebben.
Ed Lister, die bijzonder realistisch getekend wordt, buiten beschouwing gelaten ontstijgen de andere personages het tweedimentionale niet. Ook Ward blijft een bordkartonnen figuur, die door zijn ongelooflijke intelligentie – hij kan en weet blijkbaar alles- bijdraagt aan de ongeloofwaardigheid van het verhaal. Hij is nog het best te vergelijken met de donkere tegenhanger van Pendergast uit de boeken van Preston & Child.
De fundamenten van de plot zijn meer dan behoorlijk, maar de invulling van de details had beter gekund. Het totaalbeeld van De smaak van stilte is dan ook een vergezocht en ongeloofwaardig verhaal. Een ervaren misdaad auteur had met deze basisgegevens wellicht een veel sterkere thriller afgeleverd...
Ook blijft het raden waarom uitgeverij Mynx geopteerd heeft voor deze cover, want zowel de omslagfoto van de onderkant van een insect (een kakkerlak?) als de verwijzing naar Hannibal staan volledig los van de inhoud van het boek.
Charles Maclean heeft nog veel werk voor de boeg om in de wereld van het spannende boek hetzelfde hoge niveau te halen als met zijn landelijke romans waarmee hij al in de prijzen viel, want De smaak van stilte komt niet boven de middelmaat uit.