Overdaad schaadt

Smoky Barrett, een FBI-agente bij de afdeling die zich bezig houdt met seriemoordenaars, is psychisch nog niet hersteld van het verlies van haar man en dochter, die beiden slachtoffer werden van een man waarop Smoky en haar team de jacht geopend hadden. Nog volop twijfelend om al dan niet terug aan het werk te gaan, verneemt ze dat een vroegere vriendin van haar net geweldadig om het leven is gebracht. Hierdoor is haar besluit snel genomen. Ze bindt de strijd aan met de psychopaat, die beweert rechtstreeks af te stammen van Jack de Ripper. Al snel blijkt dat de moordenaar zelf Smoky en haar team heeft uitgekozen om jacht op hem te maken. Wat volgt is een race tegen de klok tussen Smoky en Jack jr, die persoonlijker wordt naargelang de tijd verstrijkt.
Met dit debuut trekt Mcfadyen wat gruwelijkheid betreft alle registers open, op zo’n manier dat Slaughter, Russell en anderen wel lammetjes lijken. De lezer shockeren is de boodschap, maar de overdaad aan mishandeling, foltering, verkraching en moord heeft net het tegenovergestelde effect, want na een tijdje wordt je als lezer amorf voor deze bloederige toestanden. En wat onder het bloed verborgen zit – de plot – haalt absoluut niet het niveau van zijn eerder genoemde genregenoten.
De verhaallijn is quasi rechtlijnig, en onderweg worden sommige briljante ontwikkelingen afgewisseld met het negeren van voor de hand liggende zaken. Op het eind zorgen een aantal losse eindjes ervoor dat de lezer niet geheel voldaan achterblijft. En dat is jammer, want het boek laat zich met een ongekende vlotheid lezen, waardoor het verhaal aan sneltreinvaart voortraast. Helaas net niet snel genoeg om de kleine mankementjes aan het oog van de lezer te onttrekken.