Prachtige achtergronden maar te veel kinderziekten

De Engelsman Patrick Woodhead wordt aangetrokken door extremen. Woodhead bereikte in zijn jonge leven al de Zuidpool; doorkruiste Antarctica van oost naar west; beklom als eerste een aantal bergen in de Himalaya, voer per kayak als eerste een aantal rivieren af in het Amazonegebied, en stak de Atlantische Oceaan over. Wereldburger als hij is vond hij op de koop toe zijn vrouw in Zuid-Afrika.
Zijn antarctische avonturen lagen aan de basis van zijn bedrijfje White Desert, dat avontuurlijk reiszen op maat aanbiedt in het zuidpoolgebied, en aan zijn eerst – non-fictie – boek, Misadventures in a white desert. Voor zijn fictie debuut De verboden tempel putte hij uit de ervaringen die hij opdeed in de onherbergzame Himalayastaat Tibet, die al bijna zestig jaar geannexeerd is door China.
De nakende inauguratie van de volgende panchen lama, de spirituele leider van Tibet, drijft de spanningen in het land weer tot grote hoogtes: de Chinese leiders willen een stroman in die functie positioneren. Mogelijke Tibetaanse kandidaten worden door de Chinezen zonder genade uit de weg geruimd, maar toch slagen de Tibetanen erin hun echte kandidaat te laten onderduiken in een bijna ontoegankelijk klooster dat verborgen ligt in het hooggebergte. Tegelijkertijd is Luca Matthews net in Engeland terug van een expeditie waar hij een berg ontdekte die tot nu toe alleen maar beschreven wordt in oude boeddhistische gebedsrollen. In zijn haast terug te keren om die berg aan zijn palmares toe te voegen, reist hij illegaal naar en door Tibet. Als de Chinezen hier weet van krijgen vermoeden ze dat Luca en zijn klimpartner de toekomstige panchen lama het land uit willen smokkelen en starten ze een meedogenloze mensenjacht.
In een aangenaam weglezende stijl vertelt Patrick Woodhead zijn verhaal. Hij varieert mooi tussen inkijkjes in de wereld van het bergbeklimmen, het boeddhisme, de politiek van Tibet en natuurlijk zijn spannende verhaal, waardoor De verboden tempel een zeer geloofwaardige indruk nalaat. Enkel in het heetst van de strijd verliest hij soms even de trappers en wordt het een beetje rommelig. Maar alles bij elkaar levert hij goed werk voor een debutant.
Je kan je moeilijk een aantrekkelijker decor voorstellen voor het avonturengenre dan dat wat Patrick Woodhead hier gebruikt als achtergrond voor zijn versie van de strijd tussen goed en kwaad: Zowel het hooggebergte, het Oosten als het Boeddhisme zijn voor ons westerlingen omgeven met een waas van mysterie en oefenen een vreemde aantrekkingskracht op ons uit. Maar de auteur maakt niet de fout om zijn achtergrond alleen maar mooi voor te stellen. Als ervaringsdeskundige maakt hij dankbaar gebruik van alle aanwezige valkuilen en gevaren: sneeuwstormen, wilde dieren, ziektes en ontbering worden allemaal voor de voeten van de protagonisten gegooid. De sfeerschepping is veruit het sterktste punt van dit boek. De enige deuk in de geloofwaardigheid is het gemak waarmee hij sommige ongetrainde en onervaren figuren door deze woestenij laat voorbewegen. Het lijkt bij momenten wel een zondagse boswandeling.
De personages ontgroeien het bordkarton dan ook niet. Hoewel de auteur zijn best gedaan heeft om een gevarieerd aanbod aan karakters op te voeren, zitten ze allen in zo’n strak keurslijf dat ze toch blijven steken in clichés en in eendimensionaliteit: ze hebben allen hun eigen doel voor ogen en alles wat ze doen is daarom gericht. Een flinke dosis extra menselijkheid had hier wonderen kunnen verrichten.
Het verhaal rond dit mooi geconstrueerde plot is prachtig verweven met de achtergrond, en de verschillende verhaallijnen worden professioneel samengebracht tot een finale die jammer genoeg een beetje ontgoochelt. De verboden tempel had een compacter beschreven en explosievere ontknoping verdiend.
Ondanks de kinderziekten die debutant Patrick Woodhead nog moet zien te overwinnen is De verboden tempel best een aangenaam stukje lectuur geworden. Als hij bij een volgend boek de personages verder kan uitdiepen en de spanning wat beter tot zijn recht kan laten komen zijn er best mogelijkheden.