Hebban recensie
Sympathieke
compacte policier,Gediplomeerd pianist Henry De Hoon is geboren en getogen in Heerlen waar hij naast een parttime betrekking aan het Arcuscollege ook nog pianolessen geeft. Naast schilderen en fotografie houdt hij zich sinds de eeuwwisseling ook bezig met het schrijven van columns, kortverhalen en romans.
In 2008 waagde hij zich met Dood vermogen aan een spannend boek en recent verscheen met Drielandenmoord zijn tweede wapenfeit in dit genre. Hierin wordt de uit Groningen afkomstige auteur van wandelgidsen Wout Dijksta ongewild getuige en zelfs lijdend voorwerp van de nasleep van een moord nabij het drielandenpunt in het Limburgse Vaals. Daar wordt het levenloze lichaam gevonden van een demente man die uit een nabijgelegen bejaardentehuis ontsnapte. Inspecteur Tom Vriens volgt het spoor tot bij Hotel Wazige Verten en opent zo onbewust een doos van Pandora die menig personage te gronde zal richten. Of hoe het vredige Limburgse platteland ook zijn geheimen te verbergen heeft.
Roman staat er op de omslag gedrukt. En dat is precies hoe Drielandenmoord in de aanvangsfase aanvoelt: een werk waarin meer dan voldoende aandacht besteed wordt aan de landelijke pracht van de natuur. Maar geleidelijk aan slaat de sfeer om en haast ongemerkt wint het verhaal aan vaart en evolueert het boekje tot een compacte, sympathieke policier waarin bijna iedereen wel een of andere misstap op te biechten heeft. De personages hadden iets beter uitgewerkt mogen worden, want een aantal van hen komt wat karikaturaal over: een hoteluitbaatster die haar klanten liever ziet gaan dan komen, de immer drinkende ober en de sympathieke sekteleider die niet wil dat je zijn sekte een sekte noemt, zijn daar de meest uitgesproken voorbeelden van. Voeg daar nog een dader zonder plan aan toe, en de geloofwaardigheid krijgt een knauwtje.
Hoewel Henry De Hoon zich een goed plotter toont, herbergt de locatie van het grensgebied van drie landen toch meer potentiële verwikkelingen dan diegene die de auteur aanhaalt. De compactheid van het op zichzelf staande werk dat slechts 176 bladzijden telt zal hier wel in meegespeeld hebben. De algemene waarden dat eerlijkheid het langst duurt en het verleden je wel inhaalt, worden mooi verwoord in dit sympathieke, spannende boekje.
In 2008 waagde hij zich met Dood vermogen aan een spannend boek en recent verscheen met Drielandenmoord zijn tweede wapenfeit in dit genre. Hierin wordt de uit Groningen afkomstige auteur van wandelgidsen Wout Dijksta ongewild getuige en zelfs lijdend voorwerp van de nasleep van een moord nabij het drielandenpunt in het Limburgse Vaals. Daar wordt het levenloze lichaam gevonden van een demente man die uit een nabijgelegen bejaardentehuis ontsnapte. Inspecteur Tom Vriens volgt het spoor tot bij Hotel Wazige Verten en opent zo onbewust een doos van Pandora die menig personage te gronde zal richten. Of hoe het vredige Limburgse platteland ook zijn geheimen te verbergen heeft.
Roman staat er op de omslag gedrukt. En dat is precies hoe Drielandenmoord in de aanvangsfase aanvoelt: een werk waarin meer dan voldoende aandacht besteed wordt aan de landelijke pracht van de natuur. Maar geleidelijk aan slaat de sfeer om en haast ongemerkt wint het verhaal aan vaart en evolueert het boekje tot een compacte, sympathieke policier waarin bijna iedereen wel een of andere misstap op te biechten heeft. De personages hadden iets beter uitgewerkt mogen worden, want een aantal van hen komt wat karikaturaal over: een hoteluitbaatster die haar klanten liever ziet gaan dan komen, de immer drinkende ober en de sympathieke sekteleider die niet wil dat je zijn sekte een sekte noemt, zijn daar de meest uitgesproken voorbeelden van. Voeg daar nog een dader zonder plan aan toe, en de geloofwaardigheid krijgt een knauwtje.
Hoewel Henry De Hoon zich een goed plotter toont, herbergt de locatie van het grensgebied van drie landen toch meer potentiële verwikkelingen dan diegene die de auteur aanhaalt. De compactheid van het op zichzelf staande werk dat slechts 176 bladzijden telt zal hier wel in meegespeeld hebben. De algemene waarden dat eerlijkheid het langst duurt en het verleden je wel inhaalt, worden mooi verwoord in dit sympathieke, spannende boekje.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Eric Diepvens
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
