Psychologische roman met cliché dader.

De Nederlandse auteur Loes den Hollander bouwde een hele carrière op in de witte sector. Toen ze in 2006 haar baan als directeur van een gezondheidszorginstelling opgaf, kwam er een zee van tijd vrij om te schrijven. Toch knipte ze niet alle banden door met haar vroegere professionele leven, want ze is nog altijd hoofdredacteur van een vakblad voor de gezondheidszorg.
Voordat ze begon met het schrijven van boeken had ze al wat ervaring opgedaan met het schrijven van poëzie, columns en kortverhalen. Van die laatste verschenen er een paar in het tijdschrift Libelle. Eind 2006 verscheen Vrijdag, een literaire thriller die haar debuut markeerde in de wereld van het spannende boek. Sindsdien levert ze met de regelmaat van een Zwitsers uurwerk twee boeken per jaar af. Haar meest recente werk, Dwaalspoor, is dan ook al het vijfde werk van haar hand dat in de handel te verkrijgen is.
In dit boek volgen we Lilian Dijkman die op het punt staat een einde te maken aan haar kil huwelijk en een nieuwe start wil nemen haar huidige vriend. Maar net als ze haar moed bij elkaar geraapt heeft om het haar echtgenoot te vertellen, sterft deze onverwacht. Als hij dan ook nog blijkt vermoord te zijn, verliest Lilian al haar zekerheden in het leven en slaat twijfel en onrust toe in haar hoofd. Net als ze haar hoofd weer op orde heeft valt er een tweede dode. Zou er een verband zijn? En zo ja, welk? En wie?
Met zijn zeer korte hoofdstukjes en vlotte vertelstijl leest Dwaalspoor als een trein. Het leesplezier wordt nog vergroot doordat de schrijfster ervoor gekozen heeft om haar verhaal te vertellen, gebruik makend van een zeer beperkt aantal personages. Enerzijds is het makkelijk voor de lezer om die kleine groep figuren te herinneren en uit elkaar te houden en anderzijds biedt het de auteur de mogelijkheid om voor elk van hen een degelijke achtergrond te uit te werken. Wel staat de gedegen uitwerking van de personages in schril contrast met de vaagheid van de locaties. Zo worden we niet veel wijzer dan de wetenschap dat het verhaal zich grotendeels in Haarlem afspeelt, maar echt storend is het ook weer niet.
In plaats van het label ‘literaire thriller’, dat nu op de cover prijkt, had het predicaat ‘psychologische roman’ de lading beter gedekt, want een groot deel van het boek worden we ingewijd in de zielenroerselen en alles wat zich verder afspeelt in het hoofd van het hoofdpersonage: verdriet, onzekerheid, verliefdheid, woede passeren allemaal in grote of kleinere mate de revue.
Naast de plot, die overigens nogal rechtlijnig is, komt de gezondheidsdeskundige, die Loes den Hollander is, ook om het hoekje kijken door, in de achtergrond, te beschrijven hoe mensen omgaan met kanker. Alle facetten van ongegronde angst over ontkenning tot het leven als genezen verklaard patiënt komen aan bod.
De schrijfster doet haar uiterste best de moordenaar lang uit het verdachtenlijstje van de lezer te houden, maar een origineel gevonden ontknoping levert toch een clichématige schuldige op, die de doorwinterde liefhebber van het spannende boek niet zal verrassen.
Hoewel Dwaalspoor getuigt van degelijk vakwerk, laat het boek toch geen diepe indruk na. Gewoon goed zullen we maar besluiten.