Boek met identiteitscrisis

De in Hollywood geboren Warren Fahy heeft al een flink aantal baantjes achter de rug: van boekenverkoper, over statistisch analist tot databasebedeerder toe. Na jarenlang een column geschreven te hebben over films levert hij tegenwoordig teksten voor de website van Wowwee, een bedrijfje dat speelgoedrobots op de markt brengt. Momenteel woont hij met zijn vrouw, dochter en een aantal huisdieren in de Californische stad San Diego.
Hij is al heel zijn leven geïnteresseerd in het leven op aarde. Wat begon met het als kind opgraven van fossielen, lezen van de werken van vooraanstaande biologen en het bijwonen van hieraan gerelateerde colleges heeft zich nu gekanaliseerd in Eiland, waarmee hij zijn eerste stappen zet in de wereld van het spannende boek.
Hierin komen de wetenschappelijk geschoolde deelnemers aan een zeereis rond de wereld, die als basis dient voor een een realityshow, terecht op Henders Island, een zeer geïsoleerd eilandje in de Stille Oceaan. Aan land wordt de groep meteen geconfronteerd met een totaal onbekende flora en fauna, die extreem agressief reageert op de indringers en onder het oog van televisiekijkend Amerika meteen slachtoffers maakt. Het eiland wordt hermetisch afgesloten door de marine, terwijl wetenschappers een nieuwe poging wagen om het bizarre leven aldaar te inventariseren. Ondertussen staat het leger ongeduldig te trappelen om het eiland te vernietigen om zo te vermijden dat deze wezens ooit op het vaste land zouden terecht komen, want dat zou misschien wel het einde kunnen betekenen van de mensheid...
"Jurassic park voor de generatie van Lost", staat er als lokkertje op de cover, maar vergeleken met dit meesterwerk van Michael Crichton valt Eiland wel zeer bleekjes uit. Het begint al met een totaal overbodig voorwoord dat bedoeld is om dit boek enige wetenschappelijke basis te verschaffen, maar dat een paar bladzijden later, na de proloog al zijn relevantie verloren heeft. Ook slaagt de auteur er niet in voor zichzelf uit te maken welke richting hij uit wil met het verhaal: invloeden van sciencefiction, horror, fantasy en technothriller vechten een al even verbeten gevecht uit, als de vreemde creaturen in het boek opgevoerd worden.
Mogelijk probeert Warren Fahy door van meerdere walletjes te eten een groter lezerspotentieel voor zich te winnen, maar bereikt hij meer dan waarschijnlijk het tegenovergestelde: een grote schare lezers die zich niet kan vinden in dit boek met een identiteitscrisis dat ook niet eens mooi afgerond wordt.
Natuurlijk zal er wel een publiek zijn dat Eiland best de moeite waard vindt, want het boek leest enorm vlot weg, zit vol met razendsnelle actie en gruwelijke scenes, waardoor er wellicht niet lang gewacht zal moeten worden voordat de verfilming een feit is. Met dit in het achterhoofd heeft de auteur achteraan het boek, en op zijn webpagina, al een aantal grafische visuele impressies opgenomen van Henders Island en sommige van zijn bewoners. En die tonen dat het de auteur alvast niet aan verbeelding ontbreekt.
Warren Fahy slaagt er wel in de strijd om erkenning en roem tussen wetenschappers onderling aan te kaarten. Moet men het pad kiezen van de vakidioot en zich specialiseren? Of toch maar de populistische toer opgaan, en zo vaak mogelijk je mening over alles verkondigen? En hoe hoog mag de prijs oplopen die ervoor betaald moet worden?
Het grootste minpunt van dit verhaal is echter dat het er op geen enkel front in slaagt geloofwaardigheid te creëren bij de lezer. Het begint al bij het gemak waarmee de regisseur, op simpele vraag, live televisiezendtijd verkrijgt. Het gaat verder met wijze waarop de auteur, bij monde van een van zijn personages in de vorm van groepsdiscussies, verwoede pogingen doet om zijn standpunten doorheen het boek wetenschappelijk te verantwoorden, maar die gesprekken zo slecht uitwerkt waardoor hij niet veel verder komt dan het declameren ervan. En het eindigt bij het gedrag van de op buitenaardse wezens geïnspireerde Henders, die ook deel uitmaken van de eilandfauna.
Het lokkertje dat de uitgeverij op de omslag plaatste, maakt zijn belofte niet waar en Warren Fahy heeft nog een lange weg te gaan voordat zijn naam dezelfde weerklank zal hebben als die van Michael Crichton. Dat neemt niet weg dat vooral lezende liefhebbers van films als Alien, Terminator, Critters en andere Lost Worlds zeker veel plezier zullen beleven aan dit Eiland.