Debuut met sneltreinvaart

De in Australië wonende Brit Michael White verdiende zijn sporen in de literaire wereld vooral als biograaf. Zo publiceerde hij al werken over onder andere Isaac Asimov, Machiavelli, Tolkien, Leonardo Da Vinci, Einstein, Stephen Hawkin, Darwin en Newton.
En vooral die laatste, Isaac Newton, moet indruk gemaakt hebben op de schrijver, want hij krijgt ook een hoofdrol toebedeeld in White’s fictiedebuut Equinox.
Equinox begint als een doorsnee thriller over seriemoordenaars: de politie van Oxford vindt de verminkte lijken van jonge vrouwen, en weinig of geen sporen van de dader. Maar al snel blijkt er meer aan de hand te zijn, want bij elk slachtoffer is een orgaan verwijderd en een muntstuk in de wond achtergelaten. Laura Niven, een Amerikaanse misdaadjournaliste en thrillerauteur, die in Oxford research aan het doen is voor haar volgende roman, kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en start ook een onderzoek naar de moorden. Zij ziet een verband tussen de de moorden en de astrologie, en vindt gegevens die erop wijzen dat in de loop van de geschiedenis al meermaals soortgelijke moorden gepleegd werden in en rond Oxford. Bij een van de vroegere reeks moorden wordt Isaac Newton genoemd: de briljante wetenschapper, die blijkbaar ook een donkere kant had en zich in zijn vrije tijd toelegde op de alchemie, of de zoektocht naar absolute rijkdom, totale kennis en het eeuwige leven.
Het verhaal wordt verteld in twee verhaallijnen die veel parallellen met elkaar vertonen: in de belangrijkste van de twee, die zich in het heden afspeelt, gaat Laura op zoek naar het motief achter de recente moorden. In de andere volgen we, op het einde van de 17de eeuw, Newton in zijn zoektocht naar absolute kennis. Alhoewel deze laatste het boek een extra dimensie en diepgang geeft, komt de plot toch zeer rechtlijnig over. Laura’s onderzoek vordert sneller dan iemand voor mogelijk had gehouden, en kent praktisch geen enkel doodlopend spoor of noemenswaardige tegenslag. Hierdoor wordt ze bijna een soort supervrouw. Het komt de, over het algemeen hoge, geloofwaardigheid van het verhaal niet altijd ten goede.
Dat Michael White kan schrijven staat buiten kijf, want hij slaagt erin zijn personages goed uit te werken en tegelijkertijd het boek, dat geen moment van verveling kent, enorm vlot te laten lezen. Een rustpunt hier of daar had echter geen kwaad gekund, want het gemak waarmee het leest, gecombineerd met de rechtlijnigheid van de plot, resulteren in een gevoel dat het verhaal soms te snel vooruit gaat.
Equinox is niet de thriller van het jaar geworden, zoals de uitgever ons wil laten geloven, maar toch een goed geschreven, spannend, verhaal dat boven de middelmaat uitstijgt en zijn plaats in de boekenkast verdient.