Coming-of-age roman

Bill Loehfelm werd veertig jaar geleden geboren in New York, en bracht zijn jeugd ook door in verschillende districten van deze wereldstad. Hij studeerde af als leraar en doceerde Engels aan een middelbare school op Staten Island. In 1997 gooit hij het roer om en verhuist naar New Orleans, waar hij nog een paar jaar voor de klas stond. Hij woont er nog altijd met zijn vrouw en dochter. In de tweede helft van 1999 begon hij met het schrijven van een boek en meteen besefte hij dat zijn professionele toekomst in die richting lag. Hij nam ontslag en om in zijn levensbehoefte te voorzien nam hij allerhande tijdelijke jobs aan. De rest van zijn tijd schreef hij of volgde hij schrijfcursussen. Het boek, Fresh Kills zou pas in 2008 gepubliceerd worden en werd meteen bekroond met de Amazon breakthrough novel award, een genre overschrijdende prijs voor debuterende auteurs.
In Fresh Kills, dat verwijst naar het grote vuilnisbelt op Staten Island waar omheen het verhaal gesitueerd is, verneemt John Sanders jr dat zijn vader vermoord werd. Hoewel John absoluut geen goede band had met zijn vader, probeert hij toch de dader van deze koelbloedige moord op te sporen. Een zoektocht die tegelijk ook een hernieuwde kennismaking met zijn verleden als gevolg heeft.
Laten we maar direct met de deur in huis vallen: Fresh Kills is geen spannend boek. Dit is weer zo een typisch voorbeeld van een boek dat verkeerd gepositioneerd werd door de uitgever. Het verhaal – dat weliswaar draait rond een moord en waarin al eens een klap uitgedeeld wordt – is vooral een “coming-of-age” roman, waarin het hoofdpersonage in de korte tijd tussen het overlijden en de begrafenis van zijn vader, eindelijk volswassen wordt.
Het verloop van het verhaal roept herinneringen op aan Copland, de eerste zogenaamd serieuze film van Sylvester Stallone uit 1997. Net zoals bij de die film, zit de lezer nu heel de tijd op het puntje van de stoel wachten tot het verhaal eindelijk eens echt begint om dan plots te moeten constateren dat het boek uit is. Om dan onverzadigd en ontgoocheld achter te blijven.
Daarenboven leest het boek niet altijd even vlot weg, waardoor het plezier dat men aan lezen zou moeten beleven van tijd tot tijd meer op werken begint te lijken; en dat kan echt de bedoeling niet zijn. Tot overmaat van ramp moet ook worden vastgesteld dat er een schrijffout staat in de titel op de rugzijde van het boek.
Bill Loehfelm heeft wel veel aandacht besteed aan de locaties van zijn voormalige woonomgeving. Hij beschrijft levendig en onderhoudend de locaties, en aan de hand van anekdotes en kritische observaties brengt hij zijn decor op professionele wijze tot leven.
Ook de personages worden met veel gevoel geboetseerd tot karakters van allerlei pluimage, maar toch zijn ze niet allemaal even geloofwaardig. Ook het feit dat ze allen ongeveer tegelijkertijd, als dominosteentjes, tot hetzelfde inzicht komen, zodat het boek eindigt met een algemeen happy end, komt nogal melig over.
Met Fresh Kills blijft de liefhebber van het spannende boek onbevredigd achter, maar als roman beschouwd, heeft het verhaal best wel bestaansrecht.