Een stukje geschiedenis komt tot leven

Het hele leven van de Engelse Kate Mosse staat in het teken van het boek. In het verleden presenteerde ze op de BBC het boekenprogramma Readers & writers roadshow. Ze stichtte een boekenfestival, geeft schrijfcursussen en stond aan de basis van een literaire prijs. Momenteel verdeelt ze haar tijd tussen het presenteren van de boekenprogramma’s Open book en A good read op de BBC radio en het auteurschap. Met haar man, en ook schrijver, Greg en hun twee kinderen woont ze afwisselend in Chichester, Engeland en Carcassonne, Frankrijk.
En als je in Carcassonne verblijft kan het haast niet anders of de Cité, zoals de oude volledig gerestaureeerde stad ook wel genoemd wordt, zet je aan het dromen over hoe het leven er daar in de middeleeuwen aan toe ging. Het resultaat van zulke dromen is Het verloren labyrint, Mosses derde boek, maar haar eerste historische triller, waaraan ze meer dan twee jaar werkte. Ondertussen ligt de opvolger, De vergeten tombe, dat in dezelfde streek gesitueerd is, al een tijdje in de boekhandel.
Het verhaal van Het verloren labyrint is opgesplitst in twee verhaallijnen die 800 jaar uit elkaar liggen: in het begin van de dertiende eeuw, gedurende de kruistocht tegen de Katharen, volgen we de jonge edelvrouw Alaïs in Carcassonne en omgeving, waar zij door haar vader wordt ingeleid in het geheim van de graal en zij deel gaat uitmaken van het netwerk dat maar één doelstelling heeft: zorgen dat het geheim bewaard blijft.
In het begin van de eenentwintigste eeuw maken we kennis met amateurarcheologe Alice Tanner, op het moment dat ze een eeuwenoude tombe ontdekt, aan de voet van de Pyreneeën, waarin een primitieve begraafplaats ligt met twee lijken. Als haar ontdekking bekend raakt, wordt er nogal bizar gereageerd door de expeditieleiding, de politie en een vreemde bezoeker. Hierdoor gaat Alice, met gevaar voor eigen leven, zelf op onderzoek uit.
Dit boek kan het best omschreven worden als een mengeling van Dan Browns De Da Vinci code en De acht van Katherine Neville: een mix van heden en verleden, goed en kwaad, religie en legenden. Kortom het is een rasechte reli-thriller.
Lezers die de Franse taal niet of amper machtig zijn zullen vooral in het begin niet zo vlot vorderen omdat de tekst doorspekt is met Franse en oud-Franse woorden. Achteraan het boek is wel een verklarende woordenlijst opgenomen, maar het telkens moeten opzoeken van die vreemde woorden vraagt toch wat doorzettingsvermogen en zet een domper op het leesplezier. Maar anderzijds voegt het wat authenticiteit toe aan de middeleeuwse verhaallijn, waarvoor de auteur heel wat research heeft gepleegd: zij slaagt er met brile in haar verhaal mooi door de geschiedkundige waargebeurde feiten te weven, die zo hallucinant zijn dat menig lezer, voor wie deze episode uit de Franse en Katholieke historie een nieuw gegeven is, sprakeloos van afgrijnzen zal staan. Nogmaals wordt bewezen dat de realiteit de fictie overtreft.
De schrijfster brengt het verleden met veel oog voor detail weer tot leven wat de geloofwaardigheid zeer ten goede komt. Maar in de hedendaagse verhaallijn gaat ze soms te ver waardoor diezelfde geloofwaardigheid weer in het gedrang komt: zo zijn de visioenen die Alice over Alaïs heeft echt te ver gezocht, alsmede de wijze waarop, en het gemak waarmee, Alice en Will kennis maken en samenwerken.
Hoewel het verhaaltechnisch nog wat beter kan, mogen liefhebbers van reli-thrillers en de middeleeuwen Het verloren labyrint absoluut niet missen. Het is tevens een perfecte manier om een reisje naar de Languedoc voor te bereiden; of nog eens te herbeleven.