De perfectie benaderd

In De koude maan, het zevende deel in de reeks met Lincoln Rhyme en Amelia Sachs, wordt deze twee forensische experts gevraagd om hun licht te laten schijnen op twee locaties waar een oude klok en een gedicht gevonden werden. Het signatuur van de moordenaar die zich De Klokkenmaker noemt. Maar eigenlijk past dit niet helemaal in de planning van Amelia, die zelf een onderzoek leidt naar de verdachte omstandigheden van de zelfmoord van een zakenman. Hierdoor krijgt, Ron Pulaski, het jongste lid van het team, de kans om zijn waarde als forensisch onderzoeker te bewijzen. Ook wordt bij het ondervragen van de getuigen de hulp ingeroepen van ondervragingsdeskundige Kathryn Dance, die geportretteerd wordt als een menselijke leugendetector.
Deavers schrijfstijl, met zijn perfecte doseringen van verhaallijnen, beschrijvingen en achtergrondinfo resulteert in een magistraal werk met de ideale verhouding tussen diepgang en leessnelheid, hetgeen voor de lezer zeer aangenaam is.
Ook de plot heeft alle kenmerken van de meester: degelijk, geheimzinnig en met de nodige wendingen die verrassen als donderslagen bij heldere hemel. Alleen is het jammer te moeten vaststellen dat sommige van die wendingen te radicaal zijn, wat ten koste gaat van de geloofwaardigheid. Origineel is het subplot, waarin het onderzoek van Amelia Sachs behandeld wordt, waardoor de samenwerking met de aan het bed gekluisterde Lincoln Rhyme deze keer wat minder vlot verloopt dan we onderhand gewend waren.