Lezen is zwoegen

Dolores Tuoey leeft een onopvallend leven in Miami. Maar ze draagt een verleden met zich mee: voor haar geënsceneerde zelfmoord was ze Jane Doe, een antropologe die onder andere veldwerk deed in hartje Afrika. Als in Miami een hoogzwangere vrouw vermoord wordt, weet ze dat haar verleden haar gevonden heeft. Tegelijk staat Jimmy Cruz, de rechercheur die belast is met de moord, voor een raadsel. De weinige sporen op de plaats van de misdaad verwijzen naar Afrikaanse magie. Maar hoe kan je dit gebruiken als bewijslast, want geen normaal mens gelooft hier nog in. Maar dan, als Jimmy bij Dolores op de stoep staat, besluiten ze dat er maar een mogelijke oplossing is: magie bevechten met magie.

Nachtrituelen begint zeer intrigerend, door een constante afwisseling van het heden en het verleden. Maar als de schrijver het imponeren met zijn kennis over Afrikaanse hekserij en waarzeggerij laat overheersen en boven het verhaal stelt, is de verwarring al snel compleet. De grote hoeveelheid Latijnse plantennamen, chemische stoffen en vooral Afrikaanse woorden waarmee het verhaal doorspekt is, komen de leesbaarheid absoluut niet ten goede. Het was echt zwoegen om door de eerste pakweg honderdzeventig bladzijden heen te komen. Daarna ontwikkelt er zich eindelijk iets dat op een spannend verhaal lijkt en gaat het lezen wat vlotter, maar helaas is het kwaad dan al geschied, want het leesplezier is ondertussen al tot ver onder het nulpunt gedaald.

Bovendien blinkt het verhaal niet uit in geloofwaardigheid, want het bovennatuurlijke speelt een hoofdrol: geesten, heksen, tovenaars, waarzeggers, mensen die zich onzichtbaar kunnen maken, zombies, enz. worden veelvuldig opgevoerd in deze, als literaire thriller bestempelde, eersteling van Michael Gruber.

Misschien dat de liefhebbers van het subgenre er meer plezier aan beleven, en dit boek echt naar waarde weten te schatten, maar ik kon mij er totaal niet in vinden: een afknapper dus.