Hoog Aspe gehalte

Naast zijn job als projectleider Strategie bij de Vlaamse Radio en Televisie (VRT) heeft de Vlaming Tony Coppers inmiddels ook een aantal boeken op zijn naam staan. Hij debuteerde met reisverhalen en reisgidsen. Daarna volgden Dixit en Heilige nachten, twee humoristische boeken die merkwaardig genoeg ook opgepikt werden door de media die zich specifiek richten op het spannende boek. En nu ligt Niets is ooit - volgens eigen zeggen zijn eerste echte thriller - in de winkelrekken. Het is tevens het eerste deel van een serie die zich afspeelt in het Brusselse kunstmilieu.
Na zijn terugkeer uit het buitenland is Simon de Vere in Brussel een firma gestart die bedrijven adviseert bij de aankoop van kunst voor hun panden. Net als dat bedrijf goed begint te draaien, overlijdt zijn vader, en erft hij een antiekzaak. De begrafenisplechtigheid is amper achter de rug of Simon wordt al bedreigd door criminelen die de openstaande schuld van zijn vader op hem willen verhalen. Na een inbraak in de zaak van zijn vader, maakt Simon kennis met inspecteur Liese Meerhout van de cel kunstcriminaliteit, die zelf haar handen vol heeft met het opsporen van twee gestolen Afrikaanse schilderijen.
2008 is voor de auteur een nieuwe start. Zo is Niets is ooit niet alleen zijn eerste boek bij zijn nieuwe uitgeverij Manteau, maar ook gooit hij het roer om qua genre. Want daar waar zijn vorige werken humoristische boeken waren met een vleugje spanning, is zijn nieuwste een spannend boek met een vleugje humor. En het is de bedoeling om voortbouwend op de personages in dit boek een geheel nieuwe reeks uit de grond te stampen.
Dat Tony Coppers onderhoudend kan vertellen heeft hij al bewezen met zijn oudere werk en dat wordt nu ook bevestigd, want met een zeer vlot leesbare stijl die veel op die van Pieter Aspe lijkt, raas je als lezer met grote snelheid door het boek heen. Zo zijn er al heel wat banalere openinszinnen geschreven dan deze toch wel zeer originele “In een van de stillere hoekjes op de begraafplaats van Brussel stond Simon deVere met zijn vader in zijn handen.”.
Dat het boek de lezer zin doet krijgen om onmiddellijk richting Brussel te reizen om, onder andere, de vele in het verhaal genoemde horecazaken met een bezoekje te vereren, geeft aan dat de auteur echt wel aandacht besteed heeft aan de voorbereiding van de gebruikte locaties, waarin de personages als mensen van vlees en bloed – elk met hun twijfels en problemen – hun ding doen.
Het verhaal wordt deskundig opgebouwd, en de verbanden tussen de gebeurtenissen worden zowel voor Simon als voor de lezer lang verborgen gehouden, wat de spanningsopbouw alleen maar ten goede komt. En net zoals in het echte leven blijven sommige nevenaspecten van de zaak onbeantwoord, hetgeen sommige lezers wellicht zal storen, maar in dit geval eigenlijk bijzaak is.
Daar waar zijn humoristische boeken, zowel qua cover als wat inhoud betreft, opvallende verschijningen waren, onderscheidt Niets is ooit zich op geen enkel vlak van de rest van het aanbod spannende boeken, en valt het te af te wachten of de consument zijn weg naar dit werk zal vinden. Toch kan met grote stelligheid beweerd worden dat eenieder die zich kan vermaken met de boeken van Pieter Aspe, ook zal genieten van dit verhaal.