Als spannend boek kan Ondergronds kwaad echter niet beklijven en blijft het net onder de maat.

Marc Jacobs en Marike Vreeker zijn als schrijvend duo een vreemde eend in de Nederlandse bijt. Ze zijn geen familie van elkaar, werken niet samen, wonen niet in elkaars buurt en verschillen zelfs meer dan een decennium in leeftijd. Maar toen Marc Jacobs erover dacht om een spannend boek te schrijven, contacteerde hij Marike Vreeker, die hij nog kende van de Stenden Hogeschool. In 2009 verscheen Het koepelmysterie. En na De Turkse connectie ligt momenteel Ondergronds kwaad in de boekhandel. Dit is het derde boek met Erik van Houten en Sigrid de Wilde als vast speurdersduo.
Bij een ontruiming van een woning wordt door een deurwaarder het verminkte lijk van een jonge, buitenlandse vrouw gevonden, die blijkbaar een slachtoffer was van vrouwenhandel. Het onderzoek wijst in de richting van een exclusieve club, maar daar loopt het onderzoek vast. In de hoop het spoor toch te kunnen blijven volgen, gaat Sigrid de Wilde met gevaar voor eigen leven undercover.
In tegenstelling tot het beschreven onderwerp doet het pictogram van een huisje aan het begin van elk hoofdstuk een beetje kinderachtig aan, maar vermoedelijk is dit eerder de uitgever dan wel de auteurs aan te rekenen. Inhoudelijk proberen Jacobs en Vreeker de lezer niet alleen een totaalbeeld te geven van hoe vrouwen uit hun vertrouwde omgeving worden weggerukt, daarna gehersenspoeld en geconditioneerd worden en zo in de prostitutie belanden, maar ze illustreren ook de andere zijde van deze industrie door zeer gedetailleerd te beschrijven hoe iemand mensenhandelaar wordt. Alles bij elkaar misschien wat veel om in één boek te verwerken (ook al telt het bijna vierhonderdvijftig bladzijden), waardoor sommige aspecten van deze mensonterende handel onvoldoende uit de verf komen en de gruwel ervan aan de lezer dreigt voorbij te gaan.
Het frequent gebruik van niet-alledaagse woorden en de bij momenten ronduit bizarre woordkeuzes, leiden de lezer geregeld af van de essentie van het verhaal. De aanvang van het boek is zeer luchtig van toon, met vlagen van humor. Wat tijdens het lezen opvalt, is dat de deurwaarder wel heel positief wordt afgeschilderd. Dat roept vragen op, die na enig zoekwerk snel beantwoord werden: blijkbaar bestaat het opgevoerde deurwaarderskantoor echt, en heeft de zaakvoerder er destijds om gevraagd een rol in het verhaal te mogen spelen in ruil voor een afname van tweehonderdvijftig exemplaren, die hij als relatiegeschenk heeft uitgedeeld. Natuurlijk moet een boek verkopen, en gelijkaardige 'deals' worden wel vaker afgesloten, maar de geloofwaardigheid krijgt hierdoor toch een knauw.
Jacobs en Vreeker vertellen hun voornamelijk in Leeuwarden gesitueerde verhaal op een gezapig tempo waardoor het boek op ontspannende wijze inzicht geeft in een harde wereld. Als spannend boek kan Ondergronds kwaad echter niet beklijven en blijft het net onder de maat. De zeer toepasselijke titel, en de nogal plotse ontknoping kunnen daar niets aan veranderen.