Een zeer onderhoudende

kwalitatief hoogstaande militaire spionageroman af, die de lezer al likkebaardend doet uitkijken naar het vervolg.,In het eerste decennium van de eenentwintigste eeuw publiceerde de vaak in Vlaanderen verblijvende Nederlander Jeroen Kuypers drie boeken onder het pseudoniem Max Moragie. In 2010 verschool hij zich achter een andere 'nom de plume' om aan te vatten met een trilogie die zich afspeelt in en rond de oorlog in Vietnam: Roel Thijssen was geboren, en zijn eerste kindje kreeg de titel Broederbloed.
Een goed jaar later ligt Operatie Freeborn, deel twee van de reeks die draait rond de broers Paul en Graham Marquand, in de winkels. Het verhaal begint circa twee jaar na het einde van Broederbloed. In 1969 is Graham als CIA-agent operationeel in de hoofdstad van Laos wanneer hij de opdracht krijgt om deel te nemen aan een clandestiene operatie: het ontzetten van een klein krijgsgevangenenkamp in de jungle van Noord-Vietnam. Naast het bevrijden van Amerikanen, moet er ook werk van gemaakt worden om een Cubaanse en een Oost-Duitse ondervrager van het kamp op te pakken voor verhoor. Als de missie op het laatste nippertje in gevaar komt omdat de integriteit van Graham in twijfel wordt getrokken, is deze in alle staten, want hij heeft ondertussen vernomen dat zijn broer Paul zich eveneens in het kamp bevindt.
Hoewel Broederbloed fungeert als een echte inleiding op Operatie Freeborn, kan dit laatste gemakkelijk als een op zichzelf staand boek gelezen worden., want de auteur heeft erover gewaakt dat voorkennis niet noodzakelijk is en de enkele verwijzingen naar het vorig boek zijn zo summier dat ze amper opvallen.
Het recept is hetzelfde gebleven, maar de ingrediënten werden ditmaal anders gedoseerd. Daardoor komt dit middelste deel van de spionagetrilogie veel beter uit de verf dan zijn voorganger. Operatie Freeborn zit boordevol suspense en actie gelardeerd met een streepje droge humor en gepresenteerd in een stijl die garant staat voor enkele uren leesplezier, waarbij de cliffhanger aan het eind ieders nieuwsgierigheid prikkelt om zo snel mogelijk aan het vervolg te kunnen beginnen.
De auteur heeft zeer veel aandacht geschonken aan het opbouwen van een zeer geloofwaardige, weliswaar licht geromantiseerde sfeer waarin hij zowat alle mogelijke gemoedstoestanden op zijn personages loslaat. Het is jammer dat die personages zelf uit niet veel meer bestaan dan een paar penseeltrekken.
Samengevat leverde Roel Thijssen met Operatie Freeborn een zeer onderhoudende, kwalitatief hoogstaande militaire spionageroman af, die de lezer al likkebaardend doet uitkijken naar het vervolg.