Sympathiek hoofdpersonage steelt de show

Bob Mendes staat algemeen bekend als de eerste, en nog altijd zowat enige faction schrijver van Vlaanderen. Maar dit boek oogt meer als een klassiek spannend verhaal dat ontstond na het lezen van een paar medische artikels. Toch is het ook geen echte medische thriller geworden.

Als er iets fout kan gaan, gaat het ook fout. Antwerpenaar Thomas Leerdam is het levende bewijs van deze theorie: door een scheiding zit hij zowel professioneel, persoonlijk als financieel volledig aan de grond. Met veel moeite en nog meer creativiteit kan hij nog net de eindjes aan elkaar knopen. Net voor hij zijn werk als receptionist in een groezelig hotelletje verliest door een beschuldiging van kindermisbruik, vergeet een van de klanten zijn aktentas. Thomas vermoedt dat hier wel iets aan verdiend kan worden, en eenmaal terug op vrije voeten gaat hij op zoek naar de eigenaar van de documenten die duiden op een zwendel in de geneesmiddelenindustrie. Maar zijn stappen blijven natuurlijk niet lang onopgemerkt en stilaan verandert de jager in de prooi...

Met de zwierige stijl van een geboren verteller slaagt de auteur erin om de beschrijvingen, achtergrondinformatie en zelfs het noodzakelijke, maar tot het absolute minimum herleide, medische jargon luchtig en aangenaam te houden.

Het hoofdpersonage wordt zo doeltreffend als een naïeve loser beschreven dat hij kan rekenen op de symphatie van de lezer, ook wanneer hij als eens over de schreef gaat. Voor alle andere personages wordt de achtergrondinfo perfect beperkt tot het noodzakelijke om hun daden te kunnen begrijpen. Op die manier verzekert de schrijver zich er ook van dat de vlotheid van het verloop van het verhaal niet geïmpacteerd wordt.

Zoals we van Bob Mendes mogen verwachten heeft hij de nodige aandacht besteed aan het uitwerken van de plot. In het begin van dit zeer onderhoudende verhaal heeft de lezer geen idee waar het verhaal naartoe zal leiden, maar geleidelijk aan wordt de gekozen richting duidelijk en wordt er toegewerkt naar de apotheose. Jammer genoeg kwam de ontknoping een beetje te ver gezocht over, maar de schrijver verklaart in zijn nawoord dat gebruikte techniek wel degelijk bestaat.

Overspel voldoet volledig aan de gestelde verwachtingen: het is geen meesterwerk, maar een degelijk gecomponeerd spannend boek dat garant staat voor enkele uren leesplezier.