De Aalsterse auteur Patrick Bernauw is tegenwoordig vooral aan de slag als bedenker en producent van teambuilding activiteiten. Na een afwezigheid van drie jaar ligt nu zijn nieuwste faction verhaal De paus van Satan in de winkelrekken, waarin de Franse ambtenaar Charles-Marie-Georges Huysmans - die vooral onder de naam Joris-Karl Huysmans bekendheid verwierf als auteur – de hoofdrol toebedeeld kreeg.
?Volgens het voorwoord benaderde medeauteur Philip Coppens Patrick Bernauw met een document waaruit moet blijken dat Huysmans niet zomaar een ambtenaar was, maar een lid van de Franse geheime dienst. In die hoedanigheid moest hij een waakzame blik houden op de groeiende aandacht voor het satanisme dat sterk aan populariteit won in het Parijs van de late negentiende eeuw. Niet alleen zou dit gegeven aan de basis liggen van diens controversiële roman Là-bas, maar zou het hem op het spoor gezet hebben van een prominent duivelaanbidder die enkel bekend was als de paus van Satan.??Op zich is dit een originele invalshoeks die perspectief biedt, maar jammer genoeg stuurt de auteur zijn hoofdpersonage over dezelfde paden die reeds bewandeld werden in Bernauws boeken Het bloed van het lam en Nostradamus in Orval: de graallegende en de schat van de Tempeliers worden dus gerecycleerd.??Hoewel Philip Coppens als coauteur de cover siert, lijkt de tekst toch volledig van Patrick Bernauws hand, want de stijl ligt volledig in het verlengde van de twee eerder genoemde werken: moeilijk doorploegbare teksten waarbij de meest uiteenlopende feiten worden samengevoegd zonder dat er een coherent geheel ontstaat. Ik kan mij niet van het idee ontdoen dat de auteur enkel voor zichzelf schrijft en niet voor zijn publiek, want veel leesplezier is er aan dit boek niet te beleven. Misschien is De paus van Satan interessant voor lezers die het leven en werk van Huysmans al door en door kennen, maar de modale liefhebber van het spannende boek zal zich al snel afvragen waar de auteur nu eigenlijk naartoe wil en verloren lopen in de denkwereld van de auteur. Ook bevordert het feit dat het boek een afwisseling is van verhalende tekst en uittreksels uit het geheimzinnige document, gestoffeerd met een overvloed aan verklarende voetnoten, het leesplezier niet echt, om het zachtjes uit te drukken.??Dit voor uitgeverij Manteau zeer atypische boek, zou niet misstaan hebben op de verplichte literatuurlijsten uit mijn schooltijd, waardoor mensen eerder afgeschrikt werden om van lezen een hobby te maken in plaats van ervoor warm gemaakt te worden. De paus van Satan is in mijn ogen dan ook een miskleun als spannend boek.