Gedurfde thematiek

De Vlaming Roger Schoemans heeft een verleden als journalist. Nadat hij zowat alle stadia van die job – hoofdredacteur incluis – als werknemer doorlopen heeft, sloot hij zijn carrière af als zelfstandig reporter. Ondertussen geniet hij van zijn pensioen en schrijft hij twee boeken per jaar: eentje voor de jeugd en een voor de volwassenenmarkt. Maar de auteur, die al meer dan vijftig werken op zijn naam heeft staan, schrijft al veel langer: hij begon als stripscenarist, probeerde zowat elk gerne en werd uiteindelijk een gevierd en meermaals bekroond jeugdboekenauteur.
Een weddenschap lag aan de basis van zijn eerste stappen als misdaadauteur, en ondertussen zijn de hoofdpersonages Geo Joosten en Peter Schraepen met Prinses al aan hun vijfde avontuur toe. Hoewel de auteur in het Pajottenland woont, spelen zijn thrillers zich steevast in het zuiden van Belgisch Limburg af.
Als een prinses van het Belgische koningshuis spoorloos verdwijnt uit de koninklijke villa in Opgrimbie, wordt onmiddellijk met de vinger gewezen naar de moslimterroristen die wat eerder een aantal bomaanslagen pleegden in de Belgische hoofdstad. De regering zet grote middelen in en probeert het hele gebeuren uit de media te houden, maar dat laatste is een onbegonnen zaak, want slechts een paar uur na de feiten wordt er op het koninklijk domein al een journalist opgepakt. Intussen proberen de ontvoerders een waterdichte manier te vinden om hun actie succesvol te beëindigen zonder ingerekend te worden...
Prinses kent een zeer moeilijk begin waarbij de vertrouwde clichés de lezer om de oren vliegen: de incompetente, machtmisbruikende politie; de eerst-doen-dan-denken mentaliteit van het speciaal interventie eskadron; en de zich God wanende hoofdredacteur. Ook heeft de auteur het moeilijk om de hem zeer vertrouwde schrijfstijl voor jeugdliteratuur van zich af te schudden en deze aan te passen aan een publiek van volwassenen: op de stomende sexscene na, is er constant het gevoel dat men een jeugdboek aan het lezen is. Gelukkig wordt het beter naarmate het verhaal vordert.
De personages worden amper uitgewerkt. De leden van de koninglijke families en andere gezagsdragers krijgen zelfs geen naam toebedeeld, maar worden steevast met functie of stand – minister, premier, prins, prinses of koning - aangesproken, wat het voor de lezer een stuk moeilijker maakt om zich met hen te vereenzelvigen. Maar anderzijds zijn de vaste personages van de reeks zo sympathiek dat je best in hun gezelschap wil vertoeven. Om bijvoorbeeld eens te gaan tafelen in een van de etablissementen in het Haspengouwse kader dat de auteur beschrijft met veel liefde voor de streek en de plaatselijke gastronomie.
Het sterke punt is de plot. Het begint al bij de gedurfde thematiek van de ontvoering van een lid van de monarchie. Onderweg volgen een paar verrassende wendingen en op het eind hangen er geen losse eindjes meer te bungelen. Die compactheid en perfecte afhandeling roept herinneringen op aan Patrick De Bruyn die met Verdoemd ook al zo’n stukje vertelkunst afleverde.
Net zo belangrijk als het verhaal is dit boek een middel waarmee de auteur zijn wantrouwen tegenover en zijn lage beeld van politie en politici van zich af kan schrijven. Maar ook hierin haalt hij lang niet hetzelfde hoge niveau van bijvoorbeeld een Jef Geeraerts, die er een kei in was.
Prinses is een origineel verhaal met jammer genoeg een teveel aan puntjes waaraan nog geschaafd had kunnen en moeten worden om het boven de middelmaat te laten uitstijgen.