Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Scherprechter heeft een vakkundig gecomponeerde plot waardoor op het eind van het verhaal de cirkel mooi rond is.

Eric Diepvens 02 november 2010
De in Antwerpen geboren en getogen Bob Mendes werkte jarenlang als accountant en geniet nu van zijn pensioen in het landelijke Schoten waar hij zijn dagen vult met onder andere schrijven en golfen.
Literair mag de auteur beschouwd worden als een laatbloeier, want toen hij pas op zijn zesenvijftigste begon te publiceren, twijfelde hij nog tussen poëzie en spannende boeken, maar na een paar jaar beide specialiteiten gecombineerd te hebben, koos hij resoluut voor het misdaadgenre waarin hij naam maakte als factionschrijver. Twee bekroningen met de Gouden Strop en een keer de Diamanten Kogel mogen een maatstaf zijn voor de kwaliteit van zijn werk.
Met Scherprechter ligt het negentiende spannende boek van zijn hand in de winkel. Het werk heeft een opzet waarmee de auteur deels in de voetsporen treedt van zijn generatiegenoot Jef Geeraerts, door het verhaal te doorweven met kritiek op het systeem. Bob Mendes viseert de rechterlijke macht, die toevallig net op dit moment door de controversiële uitspraak in de zogenaamde parachutemoord in Vlaanderen fel onder vuur ligt, en de politiek die er maar niet in slaagt passende hervormingen door te voeren.
In het boek neemt de Antwerpse privédetective Samuela ‘Sam’ Keizer, die ook al haar opwachting maakte in Bloedrecht, de opdracht aan om de persoon op te sporen die rechter Willem Smits met de dood bedreigt. Tijdens haar onderzoek stuit ze op een aantal feiten die het onkreukbare imago van de magistraat doen wankelen. Omdat de zaak haar boven het hoofd groeit, roept ze de assistentie in van haar vriendin Marion, die het moeilijk heeft nu haar minnaar na een beroerte een heel ander, hardvochtiger, mens geworden is die rondloopt met zelfmoordgedachten.
Scherprechter wordt verteld vanuit het standpunt van het hoofdpersonage en heeft een vakkundig gecomponeerde plot waardoor op het eind van het verhaal de cirkel mooi rond is. Tenzij het natuurlijk de bedoeling is om met deze personages, en Samuela, een echte serie uit te bouwen, moet ik toch vraagtekens plaatsen bij de aanwezigheid van Harry en Danny, want op het zorgen voor wat erotische spanning na, staan ze het verhaal een beetje in de weg. Maar dat is dan ook het enige minpunt.
Een wellicht onbedoelde tragikomische noot wordt gevormd doordat de vader van Samuela en zijn vriendin zich af een toe uitdrukken in het Jiddisch, een taal die nauw blijkt aan te leunen bij het Duits, wat toevallig ook de taal is van het volk dat meer dan een halve eeuw geleden probeerde de Joden uit te roeien. Maar dat doet natuurlijk niets af aan het feit dat het gewoon een goed spannend boek is.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Eric Diepvens