Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Gemiste kans

Eric Diepvens 20 januari 2008
Net als zijn landgenoot Bavo Dhooge laat de Belg Bob van Laerhoven zich niet in één hokje plaatsen. Zo publiceerde hij al science fiction, literatuur, essays, reisverhalen, kinderboeken, theaterstukken, biografieën, journalistieke stukken, …..en spannende boeken natuurlijk. De vinger van God is het vijfde en afsluitende deel in de reeks met Peter Declerq en Samantha Duchène in de hoofdrol.
Samantha Duchène heeft na de breuk met Peter Declerq een betrekking aangenomen bij de Antwerpse politie. Peter van zijn kant is als deel van een rogatoire commissie, samen met commissaris Stoei op onderzoek in Jeruzalem.
Christine, de zus van Samantha, verlaat ontgoocheld een secte.
Twee Ierse boefjes komen naar België om een oude rekening te vereffenen met Vivian Lathouders.
Financieel rechercheur Maurice Lathouders, de broer van Vivian, vindt het niet altijd even makkelijk om aan de goede kant van de wet te blijven.
De koning en de prins van de Antwerpse onderwereld houden elkaar nauwlettend in de gaten, want de prins wil koning worden, maar de koning is nog niet bereid afstand te doen van de macht.
En tot slot is er nog Ben Devogelaere, een ex-collega van Samantha. Hij heeft zijn handen vol met racisme-betogingen in Schaarbeek.
Hoewel de cover direct herinneringen oproept aan de affiche van de donkere cultfilm C’est arrivé pres de chez vous, neigt de opzet van het verhaal meer naar een andere film: het alom bejubelde Babel: een aantal los van elkaar staande verhaaltjes, die alleen maar met elkaar verbonden zijn door de relaties tussen de verschillende personages. Maar daar waar er in de film meer dan genoeg tijd aan elk van die verhaaltjes besteed wordt, wil Bob van Laerhoven te veel vertellen op te weing papier: 225 bladzijden is bij lange na niet genoeg om zijn verhaallijnen over grootse thema’s als liefde, geloof, wraak en dood
alle aandacht te geven die ze verdienen. Met als gevolg dat ze dan ook niet volledig tot hun recht komen.
Zelfs kunstgrepen als het veelvuldig gebruiken van de schuine streep (/) en het en-teken (&) met als doel snelheid in het verhaal te brengen, kunnen tegelijkertijd geïnterpreteerd worden als het bewijs dat er bespaard moest worden op de lengte van de kopij. Het hoeft dan ook geen betoog dat de uitwerking van de personages en beschrijving van de locaties hier ook onder lijden.
Alles bij elkaar genomen is dit een gemiste kans, want het potentieel om een mooi, spannend en pakkend verhaal te creëren was aanwezig, maar in deze uitvoering komt het geheel als rommelig en ongeloofwaardig over.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Eric Diepvens