In een aantal gevallen wil het boek een beetje gedateerd overkomen

maar dat is natuurlijk niet zo vreemd als je weet dat het in 1966 is geschreven. ,De Zweedse journalist Alf Mattson vertrekt voor een artikel naar Boedapest, verlaat daar zijn hotel en vervolgens lijkt hij van de aardbodem te zijn verdwenen. Om politieke redenen gaat Martin Beck zonder duidelijke opdracht naar Hongarije om daar te proberen het spoor van Mattson te ontdekken. In eerste instantie lijkt het echter een haast onmogelijke taak te zijn, maar langzaam maar zeker weet Beck toch een aantal zaken boven water te krijgen.

De eerste twee boeken van Sjöwall & Wahlöö vertonen opvallend veel gelijkenis met de eerste twee boeken van Henning Mankell. In De vrouw in het Götakanaal” gaat Martin Beck op zoek naar de onbekende moordenaar van een vrouw, waarbij in eerste instantie nauwelijks enige aanwijzingen zijn te vinden. Bijna 27 jaar later doet Mankell dat op een volstrekt eigen manier nog eens over in Moordenaar zonder gezicht”. En het thema van De man die in rook opging is identiek aan het tweede boek van Mankell, De honden van Riga, waarbij in plaats van Hongarije voor Letland is gekozen. Een zeer opvallende gelijkenis, wat puur toeval kan zijn maar ook kan duiden op een enorme respect van Henning Mankell voor de Zweedse grootmeesters van de misdaadliteratuur.

Feit is dat ik het tweede boek van Sjöwall & Wahlöö weer met plezier heb gelezen, hoewel ik het (net als bij Mankell) iets minder vond dan het eerste boek. Misschien komt dat een klein beetje door het feit dat De man die in rook opging door een ander is vertaald dan De vrouw in het Götakanaal, waardoor er een paar irritante verschillen zaten. Zo heeft de dochter van Martin Beck in het eerste boek de bijnaam “Kleine”, terwijl dat in dit boek plotseling “Baby” is geworden. In de kern mogelijk hetzelfde woord in de moedertaal van Sjöwall & Wahlöö, maar toch slordig dat er in de vertaling van de eerste optie wordt afgeweken. Maar uiteraard is dat van ondergeschikt belang, en moet de beoordeling van een boek puur worden gedaan op basis van het verhaal. En dat wist mij best wel weer te boeien, waarbij de hoofdpersonen steeds meer voor mij gaan leven. De uitstekende speurder Martin Beck, die langzaam maar zeker problemen gaat krijgen binnen zijn huwelijk. Zijn naaste medewerkers Kollberg en Stenström, die in beide boeken een redelijk aandeel hebben. In een aantal gevallen wil het boek een beetje gedateerd overkomen, maar dat is natuurlijk niet zo vreemd als je weet dat het in 1966 is geschreven. Maar in z’n algemeenheid moet je toch concluderen dat de boeken van Sjöwall & Wahlöö ook vandaag de dag nog altijd als zeer boeiend kunnen worden beschouwd. Een aanrader dus voor alle liefhebbers van knäckebröd, IKEA, Zlatan Ibrahimovic en – vooral – de Scandinavische misdaadromans.