Héél erg degelijk

100% puur en zeer intelligent. Oppervlakkigheid troef als het ware en de bevestiging van heel wat clichés.,De Stilte van de Hel is het debuut van de 37-jarige Cody McFayden en het eerste deel in een geplande serie over FBI-agente Smoky Barrett en de elite-eenheid waar zij leiding aan geeft. Hun taak is het opsporen van seriemoordenaars, maar meteen aan het begin van deze spectaculaire thriller blijkt dat Barrett behoorlijk in de kreukels ligt. Haar man en dochtertje zijn voor haar ogen vermoord terwijl ze zelf zwaar is verminkt. Veel tijd om te genezen van haar lichamelijke en geestelijke verwondingen krijgt ze echter niet, want een nieuwe seriemoordenaar betrekt haar in de speurtocht die de FBI naar hem in gang heeft gezet. Noodgedwongen neemt Barrett deel aan het onderzoek, met name als blijkt dat haar beste vriendin op gruwelijke wijze is vermoord. Haar naaste collega’s zijn blij met de hulp van Barrett, maar twijfelen tevens aan het feit of ze hier al klaar voor is. Maar de moordenaar gaat steeds meer de spelregels bepalen en dwingt Barrett en haar team om in de hoogste versnelling te gaan handelen. Er vallen namelijk steeds meer slachtoffers en de man dreigt ook de meest dierbaren in het leven van de FBI-agenten aan zijn lijst met doelwitten toe te voegen.

Het is het ideale basisgegeven voor een boek vol vaart, dreiging, woest geweld en het ultieme kwaad. Jammer is alleen dat McFadyen aan het eind van hoofdstuk 19 zijn belangrijkste personage zelf al laat verklappen wie de seriemoordenaar in feite zou moeten zijn. Vreemd genoeg had Smoky Barrett – maar ook de rest van haar team – dat zelf niet door en zodoende vielen er nog zeer veel slachtoffers, maar vreemd is het wel. Als lezer wist ik in één keer wie het moest zijn en dat nam veel van de spanning in het boek helemaal weg. En dat is jammer, want De Stilte van de Hel is uiteindelijk gewoon een heel goed boek, waarbij de jacht op een seriemoordenaar met veel spanning en dramatiek is beschreven. Je hebt er alleen wel een stevige maag voor nodig, want de daden van de seriemoordenaar worden bijna tot in detail beschreven en het bloed spuit werkelijk van de bladzijden af. Het zal mogelijk een hoop potentiële lezers en liefhebbers afschrikken, want de zeer beeldende taal van de auteur maken het allemaal vaak levensecht. De vernederingen, de verminkingen, het martelen en het doden worden ruimschoots uitgemeten, evenals het daaraan gekoppelde seksuele genot voor de dader. Daarin gaat McFayden zelfs iets te ver en wordt het op het laatst een wel hele goedkope truc om de lezers te boeien en steeds weer opnieuw te confronteren met de wreedheid van menselijke monsters. Maar feit is wel dat hij de spanning er doorlopend in weet te houden en ervoor zorgt dat de pagina’s worden verslonden.

Het einde is zeer explosief en past prima bij de rest van het verhaal. De hoofdpersonen zijn ondertussen stuk voor stuk redelijk goed uitgewerkt, maar wel allemaal op een echte Amerikaanse manier. En dus héél erg degelijk, 100% puur en zeer intelligent. Oppervlakkigheid troef als het ware en de bevestiging van heel wat clichés. Het kost McFayden uiteindelijk een extra ster, maar met De Stilte van de Hel heeft hij wel degelijk een uitstekend en zeer intrigerend boek geschreven. Het is nu alleen nog wachten op een snel en hopelijk eveneens bevredigend vervolg.