De Johan Cruijff van de Zweedse politie. Geniaal

onnavolgbaar en in staat om onder grote druk te presteren. ,In eerdere recensies heb ik al duidelijk gemaakt dat ik inmiddels een grote fan van Henning Mankell ben geworden. Eigenlijk is het voor mij haast onvoorstelbaar dat ik deze Zweedse auteur nu pas ontdek, terwijl zijn boeken al enkele jaren in Nederland te koop zijn. Voordeel is echter wel dat ik zijn literaire thrillers nu in redelijk tempo achter elkaar kan lezen en niet steeds een jaar of langer moet wachten. 'Ieder nadeel heeft zo zijn voordeel', hoor ik de beste voetballer uit de geschiedenis van het Nederlandse voetbal in mijn achterhoofd mompelen.

Kurt Wallander, de inspecteur van de politie die de hoofdrol heeft in de boeken van Mankell, zal misschien nog nooit van Johan Cruijff hebben gehoord. Terwijl hij in Dwaalsporen een intensieve jacht is gestart op een losgeslagen seriemoordenaar, wordt in de Verenigde Staten het WK voetbal van 1994 gespeeld. De wedstrijden van Zweden – die overigens zeer verrassend de derde plaats wisten te bereiken – gingen volledig aan Wallander voorbij, tot ongeloof van zijn directe collega’s.

Het boek begint met de zelfmoord van een onbekend meisje, dat zich in een koolzaadakker verborgen had gehouden. Het onderzoek naar haar achtergrond wordt echter op de lange baan geschoven als even later een voormalige minister van Justitie vlak bij zijn huis wordt vermoord. De politie staat voor een groot raadsel en heeft nauwelijks aanknopingspunten, maar Wallander weet zeker dat dit een uitstel van zijn reeds geplande vakantie gaat betekenen. Een vakantie die hij zou doorbrengen met Baiba Liepa, de vrouw die hij in Riga had leren kennen. Al snel volgen er meer moorden die allemaal aan dezelfde dader kunnen worden toegeschreven, waardoor Wallander de conclusie trekt dat er een seriemoordenaar actief moet zijn in Ystad. De politie besluit een adviseur in te schakelen die in staat moet zijn een profiel van de moordenaar te maken. Deze geeft Wallander echter al snel de waarschuwing dat in Amerika is gebleken dat  een seriemoordenaar zijn slachtoffers soms ook zoekt binnen het rechercheteam van de politie. Aangezien Wallander inmiddels zijn dochter Linda op bezoek heeft, blijft dit feit hem steeds door het hoofd spelen tijdens het onderzoek. Ondertussen zorgt ook zijn vader tussendoor weer volop voor problemen, hetgeen de van nature wat sombere en neerslachtige Wallander soms danig parten gaat spelen.

Na De Witte Leeuwin (voor mij nog altijd het beste boek uit de reeks) was Dwaalsporen voor mij een nieuwe topper uit de reeks van Henning Mankell. Hoewel je als lezer al vrij snel weet wie de moordenaar is en wat zijn beweegredenen zijn, is het toch weer zeer intrigerend om te zien hoe het onderzoek van de politie verloopt. Hoe belangrijk intuïtie is en hoe kleine stukjes bewijs plotseling kunnen uitgroeien tot de belangrijkste sleutels in de zoektocht naar de dader. Tijdens het lezen wil je Wallander soms toeschreeuwen dat hij moet opschieten, of dat hij naar andere bewijsstukken moet kijken. De dreiging is op een gegeven moment in ieder pagina voelbaar, maar mede dankzij zijn collega’s krijgt Wallander steeds meer stukjes van de puzzel op de juiste plaats. Het is tenslotte de inspecteur zelf die als eerste het volledige plaatje te zien krijgt en de zaak uiteindelijk weet op te lossen.

Ondertussen is ook de dood van het meisje in de koolzaadakker opgelost en weet Wallander zelfs de juiste uitslag van een wedstrijd van Zweden te voorspellen. Wat van hem misschien wel de Johan Cruijff van de Zweedse politie maakt. Geniaal, onnavolgbaar en in staat om onder grote druk te presteren.

En ik sta als fan aan de zijlijn mijn handen stuk te klappen.