Draadje naar het verleden

Geïnspireerd door het werk van Henning Mankell begon Gerard Nanne in 2002 misdaadromans te schrijven en debuteerde hij met Het Lied van de Lijster. Nanne introduceerde daarmee inspecteur Frank Benders, die als een kloon van Kurt Wallander in West-Friesland de misdaden probeert op de lossen. Het twee maanden geleden verschenen Fatale Zoektocht is het zesde boek in de reeks en de auteur heeft inmiddels al een aardige schare fans weten te verzamelen. De verhalen en thematiek zijn dan ook zeer herkenbaar en ook het Hollandse karakter is zeker geen nadeel.

Het verhaal begint met de moord op de zeventienjarige Ilse van Dronkenoord, die op weg naar huis door een onbekend persoon van haar fiets is gesleurd en vervolgens gewurgd. Even later blijkt ook haar opa, een voormalig verzetsheld, te zijn vermoord en uiteraard begrijpt inspecteur Benders dat beide zaken met elkaar te maken moeten hebben. Het hoe en waarom blijft echter lang onduidelijk, aangezien er nauwelijks aanwijzingen zijn te vinden. Maar terwijl de politie blijft zoeken naar een motief, heeft Benders zijn handen vol aan problemen in de relationele sfeer. Als het onderzoek begint dood te bloeden, ontdekt de inspecteur echter een draadje naar het verleden en lijkt het er op dat een verklaring voor de moorden mogelijk te vinden is in een geruchtmakende zaak uit de Tweede Wereldoorlog. Benders krijgt in zijn speurtocht naar de waarheid hulp van een auteur die vanwege haar werk aan een boek veel contact heeft gehad met leden van het voormalige verzet.

Met Fatale Zoektocht heeft Gerard Nanne een goed boek geschreven, dat prima in elkaar zit en ook aardig weet te boeien. Probleem is alleen wel dat het niet echt een blijvende indruk weet te maken en dat de personages niet volledig tot leven komen. Het blijft soms wat vlak en de problemen van een gescheiden – en soms wat zonderlinge - inspecteur van de politie zijn de laatste jaren niet meer bijster origineel te noemen. Maar het toch behoorlijke verrassende eind is een groot compliment waard, want je ziet het absoluut niet aankomen. Verwacht echter geen bloedstollende spanning of ijzingwekkende achtervolgingen, want het boek leest weliswaar prettig maar is ook uiterst gelijkmatig. Het politieonderzoek verloopt vrij traag en ook de kleine zijsprongen in het verhaal zijn weinig verheffend. Inspecteur Frank Benders heeft daarbij ook niet het beeldende charisma van vakbroeders als Rebus (Ian Rankin) en Wallander (Henning Mankell). Het maakt het des te opmerkelijk dat Gerard Nanne van Benders een seriepersonage heeft gemaakt en hem als kapstok gebruikt om zijn thrillers aan op te hangen. Misschien moet Nanne eens overwegen om een opzichzelfstaande thriller te schrijven, want dat hij de capaciteiten heeft om zich in het thrillergenre overeind te houden, staat als een paal boven water.