De belangrijkste ingrediënten zijn keihard geweld

ongekende spanning en redelijke dosis sex, maar dit alles duidelijk overgoten met een laagje aanstekelijke humor.,De zwarte privé-detective Derek Strange krijgt van Leona Wilson de opdracht om de dood van haar zoon, Chris Wilson, te onderzoeken. Deze kwam als politieagent om het leven toen hij tijdens een arrestatie in burger werd neergeschoten door de blanke Terry Quinn, een andere agent. Hoewel de schutter tijdens het officiële onderzoek door de autoriteiten werd vrijgesproken, wil Leona Wilson de waarheid omtrent de dood van haar zoon volledig boven water krijgen. Strange neemt de zaak op zich en ontdekt al vrij snel dat Quinn volkomen terecht van alle blaam is gezuiverd. Maar tevens blijken er toch wel wat andere zaken rondom de dood van Wilson te spelen en samen met Terry Quinn besluit Derek Strange dat tot de bodem te gaan uitzoeken. Deze speurtocht brengt hun in contact met drugshandelaren, crackhuizen en keiharde criminelen in de meest gevaarlijke buurten van Washington.

Hoewel ik al veel goede dingen over George Pelecanos had gehoord en gelezen (zo noemde James Patterson hem bijvoorbeeld één van zijn favoriete auteurs) vond ik het eerste kwart van Het fatale schot uiterst verwarrend en vorderde het lezen daardoor zeer moeizaam. De persoon van Derek Strange sprak mij meteen wel aan, maar alle andere personages die in het begin voorbij kwamen bleven bij mij niet zo heel lang hangen. Hoewel de schrijfstijl van Pelecanos niet echt afwijkt van datgene dat ik gewend ben binnen dit genre, was het misschien wel de omringende sfeer van het verhaal dat mij wat tegenstond. De uitvoerige beschrijvingen van de sombere en deprimerende omgeving, de steeds terugkerende racistische vraagstukken en de problematiek van de verpauperde zwarte getto’s met de obscure clubs en beangstigende crackhuizen. Niet echt een beeld om vrolijk van te worden, al wordt dit alles door de auteur vermengd met de redelijk positieve levensinstelling van Derek Strange. Hoewel hij met een flinke portie bindingsangst geen echte relatie aan durft te gaan met de vrouw van wie hij houdt en hij ook een vriendschap met Terry Quinn het liefst uit de weg lijkt te gaan. Daar tussendoor zit veel informatie over de muzikale voorkeuren van Strange, die liever naar oude elpees van klassieke soulmuziek luistert dan naar de cd’s van de hedendaagse artiesten. Hoewel hij ook de soundtracks van veel westerns zeer kan waarderen. Maar toen de grote lijnen van het verhaal wat duidelijker – en de verhoudingen wat minder zwart/wit – werden, kreeg Het fatale schot mij wat meer in haar greep en bleek het uiteindelijk gewoon een goed boek te zijn. De niet snel van zijn stuk te krijgen Strange en de redelijk opvliegende Quinn vormen een mooi duo die zich samen heel goed staande weten te houden in het geweld om hun heen. Ze ontdekken dat de zus van Chris Wilson is verdwenen en zwaar verslaafd is geraakt aan de heroïne en dat Wilson in zijn vrije tijd een onderzoek was gestart om haar te vinden. Tevens komen ze corruptie binnen het politiekorps op het spoor en krijgen ze te maken met de ellende en dramatiek die hoort bij de keiharde wereld van de drugs. Hoewel het plot al redelijk snel duidelijk was, deed dat niets af aan de kwaliteit van het boek.

Het fatale achot is het eerste deel in een serie over Strange en Quinn, dat tot op dit moment verder bestaat uit de titels De grote afrekening (2002) en Soul circus (2003). De belangrijkste ingrediënten van Het fatale schot zijn keihard geweld, ongekende spanning en redelijke dosis sex, maar dit alles duidelijk overgoten met een laagje aanstekelijke humor. Daarnaast drinken Strange en Quinn ook nog regelmatig een flesje Heineken. Dus wat wil je nog meer?