Fenomeen

Nico Dijkshoorn is als columnist een waar fenomeen. Of het nu over voetbal gaat, over Artis, over een vakantie in Stockholm, over bekende Nederlanders, over muziek, over dieren of over welk ander onderwerp dan ook: hij weet altijd te verrassen en met originele humor een stuk te schrijven waarom je moet lachen. Soms zet hij je ook aan het denken, maar de glim- of de schaterlach is toch altijd aanwezig. Als je het bovenstaande leest denk je misschien een vergelijking te kunnen maken met Youp van ’t Hek, want over hem kan je vrijwel hetzelfde schrijven. Toch staat Dijkshoorn daar ver vandaan, zijn columns zijn in niets vergelijkbaar. Je kan bijna zeggen dat in zijn manier van schrijven en het uitwerken van zijn verhalen Dijkshoorn een klein beetje aan Haruki Murakami doet denken. Ongrijpbaar, onnavolgbaar, origineel en met een geheel eigen klank. Nico Dijkshoorn is met niemand te vergelijken en heeft een unieke stijl die het lezen van zijn boeken zo verslavend maakt. Niet slecht voor een vijftiger met overgewicht en de haarstijl van een uitgetreden monnik.