Maar ondanks de bejubelende teksten op de omslag van Patricia Cornwell en John Sandford viel het boek mij echter toch een klein beetje tegen

Dit debuut van Linda Fairstein kreeg zeer goede kritieken en de rechten van haar tweede roman waren reeds verkocht voordat daarvan ook maar een letter op papier stond. Het verhaal van In levensgevaar zit dan ook uitstekend in elkaar met een paar zeer verrassende wendingen en een prima ontknoping.

Hoofdpersoon Alexandra Cooper is de hulpofficier van justitie van New York met als specialisatie seksuele misdaden. Het boek kent in principe twee verhaallijnen: de speurtocht naar een serieverkrachter en de moord op de filmster Isabella Lascar, die vermoord werd in het tweede huis van Cooper. Het verhaal kent veel autobiografische details, aangezien Fairstein toen ze dit boek schreef zelf al twintig jaar aan het hoofd stond van de afdeling Zedendelicten van het Openbaar Ministerie in Manhattan. Buiten de rol van Alexandra Cooper bevat het boek nog meer sterke personages, zoals Coopers goede vriend - en tevens politieman - Mike Chapman en rechercheur Mercer Wallace van de afdeling Bijzondere Slachtoffers.

Als de filmster Lascar dood wordt aangetroffen in een woning van Cooper, denkt de politie in eerste instantie dat de hulpofficier het slachtoffer moet zijn. Door de kogel is een groot deel van haar gezicht weggeslagen, waardoor identificatie pas in een later stadium kan plaatsvinden. Heeft de moordenaar een fout gemaakt en had hij eigenlijk Cooper willen doden? En wie was de minnaar van Lascar die ook in de woning aanwezig moet zijn geweest maar inmiddels is verdwenen? Veel vragen die in de rest van het boek allemaal keurig worden beantwoord, waarbij Linda Fairstein duidelijk kon putten uit haar eigen ervaring. Niet alleen is ze nog altijd een autoriteit als hulpofficier van Justitie, ook als schrijfster van misdaadverhalen heeft ze een meer dan een gemiddeld talent.

Maar ondanks al het bovenstaande en de bejubelende teksten op de omslag van Patricia Cornwell en John Sandford viel het boek mij echter toch een klein beetje tegen. Misschien omdat er ongemerkt vergelijkingen gemaakt (kunnen) worden met de boeken van Cornwell, waarin Fairstein mijns inziens haar meerdere moet erkennen, en verder omdat ik het boek af en toe te weinig tempo vond hebben. Wat overblijft is echter een goed boek dat best is aan te bevelen maar bovenal de belofte bevat dat Linda Fairstein in de toekomst tot vuurwerk in staat mag worden geacht.