Ontroerende novelle

De Italiaanse auteur Niccolò Ammaniti is in ons land in relatief zeer korte tijd 'wereldberoemd' geworden. Zijn roman Ik haal je op, ik neem je mee kreeg laaiend enthousiaste kritieken van Nederlandse kopstukken als Saskia Noort, Kluun en Herman Koch en uitgeverij Lebowski plaatste hun quotes zeer opvallend op de voorzijde van het boek. Samen met de eenvoudige, maar tevens onweerstaanbare cover bleek dit het startschot voor een ware hype rondom de talentvolle auteur. Ook Ik ben niet bang en Zo God het wil lagen vorig jaar in grote stapels in alle boekwinkels en vanaf dat moment is er eigenlijk geen houden meer aan.

De kracht van Niccolò Ammaniti zit hem in zijn prachtige en vooral vloeiende manier van vertellen. Zijn boeken zijn laagdrempelig en dus zeer toegankelijk. Waar veel romans, en dan met name literatuur, vooral lijken te zijn geschreven voor hoger opgeleide mensen of in ieder geval de meer ervaren lezers, daar weet Ammaniti als een soort Amsterdamse burgemeester bruggen te bouwen waarmee hij boekliefhebbers in alle geledingen weet te bereiken. En aan zich weet te binden, want na het lezen van één van de bovengenoemde romans ben je in principe verkocht. Zit je vast in het Italiaanse web dat de auteur heeft gesponnen met zijn prachtige teksten, zijn onweerstaanbare personages en de doorgaans meerdere verhaallijnen die elkaar tussentijds vaak kruisen en op het eind keurig aan elkaar worden geknoopt.

Met Jij en ik neemt Ammaniti op indrukwekkende wijze revanche voor het licht tegenvallende Laat het feest beginnen. Dat was zeker geen slecht boek, maar de auteur was wel wat te ver doorgeschoten in het bedenken van allerlei humoristische situaties en absurdistische personages. Op een gegeven moment was chaos troef en leek het wel alsof Ammaniti zijn eigen roman, als een soort van levend organisme, niet meer in hand kon houden. Jij en ik is gelukkig weer hele andere koek. Het is een werkelijk beeldschone en zeer ontroerende novelle over de veertienjarige Lorenzo, een introverte en wat neurotische jongen die moeilijk contact kan maken met zijn leeftijdgenoten. Hij is het liefst alleen en heeft een manier gevonden om vrijwel onzichtbaar te zijn voor zijn klasgenoten. Zijn moeder maakt zich echter grote zorgen om hem en om haar gerust te stellen vertelt Lorenzo haar een leugen. Dit brengt hem in contact met zijn halfzusje Olivia, die hij in eerste instantie helemaal niet wil leren kennen, totdat hij zich realiseert dat ze elkaar wel eens tot steun kunnen zijn.

Het lukt Ammaniti om volledig in het hoofd van de jonge Lorenzo te kruipen en de wereld om hem heen te observeren en analyseren. Jij en ik is een klein meesterwerkje dat door Ammaniti op een bijna onderkoelde manier wordt vertelt. Het verhaal van een kind dat vastzit in een keurslijf van verwachtingen, staat op de cover van het boek te lezen. En dat klopt helemaal. Het heeft slechts 256 pagina's en het zal de gemiddelde lezer mogelijk twee of drie uur kosten om het uit te lezen. Maar de inhoud van het boek en de essentie van het verhaal zal je mogelijk de rest van je leven bij je blijven dragen. En daartoe zijn maar weinig boeken en auteurs in staat.