Saai, kinderachtig en slaapverwekkend

Soms gaan tijdens het lezen van een boek je gedachten ergens anders heen. Doorgaans geen goed teken. Meestal een signaal dat het desbetreffende boek niet echt weet te boeien. Na een aantal hoofdstukken van “Leila, Het begin” kon ik het niet helpen om met enig verdriet te denken aan de bomen die nodig zijn om papier te maken. Ik dacht aan de ontbossing van grote delen van Brazilië. Aan jonge bomen die nooit de kans krijgen om uit te groeien tot hun volle potentieel. Ik heb bij een drukkerij wel eens de enorme rollen papier gezien die nodig zijn om een boek te maken. Dat is echt een indrukwekkende hoeveelheid. Tenminste…. Bij een boek dat in een redelijk aantal exemplaren wordt gedrukt. Dat zal bij dit boekwerkje niet echt het geval zijn geweest. Gelukkig maar.

Het boek van Rolf Osterberg is niet echt een aanrader. Volgens de informatie is het gelukkig niet zijn echte naam maar een pseudoniem. Terecht. Dit is geen boek waar je zomaar je echte naam aan wilt verbinden. Voordat het onder de naam Osterberg verscheen heeft de mysterieuze auteur het ook al eens geprobeerd om het onder een vrouwennaam te verkopen. Ook toen blijkbaar zonder al te veel succes. Het heeft ook niet zoveel met de naam van de auteur te maken. Het gaat om de inhoud en daar ligt dan ook het probleem. De hoofdpersoon is ontzettend saai, kinderachtig en slaapverwekkend. Het verhaal bevat louter herhalingen en de ruim honderd verschillende hoofdstukken eindigen allemaal op een manier die bijna lachwekkend kan worden genoemd. Er is werkelijk geen touw aan vast te knopen.

“Leila, Het begin” is volgens Osterberg geschikt voor zowel jeugdige als volwassen lezers. Ik neem aan dat dit als grap is bedoeld en eerlijk is eerlijk: ik kon er heel erg om lachen. Misschien is er dus toch nog enige hoop en heeft Rolf gewoon voor het verkeerde genre gekozen. Nu nog op zoek naar een nieuw pseudoniem.

En misschien nog naar een manier om dit boek weer terug te recyclen tot een boom…