Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Onheilspellend, zenuwslopend en onvoorstelbaar spannend

Eric Herni 27 april 2017 Boekverkoper
Het derde boek van voormalig douanebeambte Bernard Minier ziet er in de Nederlandse vertaling net zo mooi en afschrikwekkend uit als de vorige twee delen over politiecommandant Martin Servaz. Samen met de titels maken ze meteen duidelijk dat het om thrillers gaat. Goed werk van uitgeverij Xander om een mooie balans te vinden tussen grafische esthetiek en de gruwelijke aantrekkingskracht van een confronterende foto. ‘IJzingwekkend’ staat vetgedrukt op de omslag, een kreet uit een recensie van dagblad Trouw, die al meerdere titels mee gaat. De covers van Minier vallen op als je ze in de boekwinkel ziet liggen en wekken de indruk dat je over een sterke maag moet beschikken als je deze boeken wil gaan lezen. Dat is echter een misverstand, want hoewel de thrillers van de Franse auteur ongemeen spannend zijn, is het bijna totale gebrek aan bloedige scenes meer dan opvallend te noemen. Het is vooral de onderhuidse spanning waar Minier gebruik van maakt. Onheilspellend, zenuwslopend en onvoorstelbaar spannend.

In “Verduistering” is dit meer dan voorheen het geval. Het is op een aantal gebieden een harde, psychologische thriller te noemen. Het wijkt soms ook redelijk af van “Een kille rilling” en “Huivering”. In het begin is het net alsof het door iemand anders is geschreven. Of dat de auteur heeft geprobeerd het meer filmisch te schrijven, alsof er plannen zijn om het verhaal te gaan gebruiken voor een televisieserie of een bioscoopfilm. De hoofdstukken zijn langer dan in de twee voorgaande delen en lijkt het met name in het begin alsof Servaz deze keer slechts een bijrol heeft gekregen. Zoals commissaris Sejer in de boeken van Karin Fossum. Terwijl Servaz in de vorige boeken juist de dragende kracht van het verhaal is geweest. De vloeiende schrijfstijl is wel hetzelfde gebleven, al is er plotseling opvallend veel tussen haakjes gezet. Op het irritante af, moet je soms concluderen.

- 'Van hogerhand?' (Servaz' gezicht betrok.)

- 'We maken deel uit van een grote familie, naar het schijnt.' (Hij had het woord familie op een sarcastische toon uitgesproken.)

Dit gaat het hele verhaal door en ik weet niet of het door de auteur is gedaan of dat het een initiatief van de uitgeverij of vertaler is. Het is geen goed idee geweest en hopelijk zal het een eenmalig experiment blijken te zijn. Tenslotte valt het op dat te pas en te onpas de tijd wordt aangegeven. Alsof de lezer die moet onthouden of opschrijven om later de belangrijkste conclusies te kunnen trekken. Misschien is het een beetje zoeken naar kritische noten, maar het is een opvallende stijlbreuk ten opzichte van de eerste twee delen zonder dat het een toegevoegde waarde lijkt te hebben. Het verhaal zelf daarentegen zit wederom uitstekend in elkaar. Servaz is enigszins uit de roulatie en brengt zijn tijd door in een instelling voor depressieve agenten, nadat hij door zijn meest recente aanvaring met seriemoordenaar Julian Hirtmann in een persoonlijke crisis terecht is gekomen. Hij ontvangt echter brieven en pakketjes van buitenaf die hem op het spoor zetten van de zelfmoord van een kunstenares. Het verhaal gaat echter over radiopresentatrice Christine Steinmeyer die er achter komt dat iemand het op haar leven heeft gemunt, zonder dat ze kan ontdekken waarom. Langzaam maar zeker komt ze in een regelrechte nachtmerrie terecht en raakt ze volledig afgezonderd van vrienden en familie.

Als je ook de eerste twee boeken van Minier hebt gelezen, mis je in de eerste helft van “Verduistering” vooral de aanwezigheid van Servaz. Hij is er wel, maar niet zo dominant als voorheen. Gaandeweg de tweede helft komt daar gelukkig verandering in, hoewel je uiteindelijk tot de conclusie komt dat dit boek door de adembenemende ontknoping in kwaliteit niets onderdoet van “Een kille rilling” en “Huivering”. Grote klasse dus weer van Bernard Minier die hard op weg is om één van de sensaties in de thrillerwereld te worden.

In Frankrijk is reeds een vierde deel over Martin Servaz verschenen, evenals een standalone thriller. Opschieten dus, uitgeverij Xander. Er is werk aan de winkel.


(Kijk voor al mijn recensies op: http://leeswereld.blogspot.nl)

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Eric Herni