Beklemmende en realistische thriller

Door een klimongeluk ligt Alex al anderhalf jaar in een coma. Zijn familie praat voorzichtig over levensbeëindiging. Wat niemand weet, is dat Alex kan horen wat er in zijn kamer wordt gezegd en dat hij af en toe vage schimmen kan zien; hij lijdt aan het zogeheten locked-in-syndroom. Dan hoort hij dat zijn ongeluk misschien een moordpoging was. De schrijfster neemt ons mee in het geheugen van Alex. Hij wil dit mysterie ontrafelen voordat zijn behandeling wordt stopgezet en hij komt te overlijden.

Emily Koch is er in haar debuut in geslaagd een spannend verhaal neer te zetten. Iets wat bijna onmogelijk lijkt als je vanuit het perspectief schrijft van iemand die niet kan praten of bewegen en door iedereen als kasplantje wordt gezien.
Maar door de goede karakterschetsen en de angstige en beklemmende situaties word je het verhaal echt ingezogen.

“Mijn hand sliep, een gewaarwording die tot voorbij mijn pols doortrok. Ze bleef even naast mijn bed staan, streelde mijn prikkende vingers.
‘…nieuwe loopschoenen zijn goed, maar ik twijfel of ze net zoveel steun geven en ik weet heus wel dat mijn voet te veel doorzakt…’
Terwijl ze mijn knokkels bleef aaien, boog ze zich over me heen en gaf me een zoen op mijn voorhoofd. De pijn in mijn arm nam af en ik wendde al mijn geestkracht aan om haar over iets belangwekkenders te laten praten. Ik wilde wel luisteren – het was beter dan de afstompende stilte die ik doorgaans op repeat had staan – maar soms was wat ze verkoos te vertellen zo banaal dat ik er gek van werd.“

Het verhaal wordt elke keer een beetje spannender gemaakt. Alex komt erachter dat zijn vriendin wordt gestalkt, maar door wie? Je voelt de onmacht die Alex voelt, omdat hij niks kan doen om haar te beschermen. Heeft de moordzaak waar Alex aan werkte als journalist er iets mee te maken, of moet hij het toch in de familie- en vriendenkring zoeken? Zal het Alex lukken om de moordenaar te vinden voordat hij dood gaat? Gaat Alex wel dood of komt hij uit zijn coma? Allemaal vraagstukken die het tot het einde toe spannend houden.

Het boek heeft fijne, korte hoofdstukken en de schrijfstijl van Koch is prettig en toegankelijk. Maar wat vooral heel goed is gedaan, is dat het allemaal heel realistisch overkomt. De auteur heeft zich uitermate goed verdiept in het locked-in-syndroom.
Als ik doodga voor ik opsta is een erg goed debuut en ik hoop dat er meerdere boeken van Koch’s hand zullen volgen.