Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een dapper meisje in een donkere wereld

Erica Ganzevles 09 maart 2016
“Het uitlezen van een boek, is als afscheid nemen van een goede vriend.”
Deze uitspraak van Voltaire is zeer zeker van toepassing op Anna van de Italiaanse auteur Ammaniti, bekend van zijn bestseller "Ik haal je op, ik neem je mee". Nadat ik de laatste pagina had gelezen, had ik Anna voorgoed in mijn hart gesloten.
Anna is een meisje van dertien, dat samen met haar kleine broertje Astor in het huis van haar moeder woont, nadat een epidemie alle volwassenen in de wereld heeft gedood. Ze moet elke dag op zoek naar eten en ervoor zorgen dat zij en haar broertje veilig zijn. Veilig voor de honden die verwilderd zijn, maar ook voor de bendes die gevormd worden door de oudere kinderen en die alles plunderen voor hun eigen belang.

Er doet een gerucht de ronde, dat ergens op Sicilië – het verhaal speelt zich op dit eiland af in het jaar 2020 – een volwassen vrouw is, die de epidemie heeft overleefd, en die de zieken beter kan maken. Beladen met cadeaus trekken de overlevenden naar deze vrouw omdat ze maar één ding willen: niet ziek worden zodra ze volwassen zijn.

Anna wordt ook gedwongen op zoek te gaan naar deze vrouw. Onderweg komt ze Pietro tegen, een jongen van haar leeftijd, en met hem sluit ze vriendschap. Ook hond Knuffel sluit zich aan bij het groepje.
Wat volgt is een prachtig verslag van de reis die de kinderen maken en alle ellende en gevaren die ze onderweg tegen komen.
Vanaf de eerste pagina van het boek word je het verhaal ingezogen. Ammaniti schrijft in duidelijke taal en zeer beeldend. Met nadruk op alles wat er om Anna heen gebeurt (natuur, dieren, omgeving), maar zonder dat het langdradig of saai is, weet hij de sfeer precies goed neer te zetten. Je waant je direct in een land waar geen elektriciteit meer is, waar alles kapot geplunderd is en waar de dode mensen overal verspreid liggen.
“Anna rende over de snelweg en kneep in de riempjes van de rugzak die op haar rug stuiterde. Nu en dan keek ze achterom. De honden waren er nog steeds. Keurig in een rij achter elkaar. Zes, zeven. Een paar haveloze honden waren onderweg afgehaakt, maar de grootste, voorop, kwam steeds dichterbij. Ze had ze twee uur daarvoor in de verte op een afgebrande akker tevoorschijn zien komen tussen de donkere keien en geblakerde stronken van de olijfbomen, maar ze had er verder geen aandacht aan besteed.”
Anna is een dapper en stoer meisje dat gedwongen wordt om als een volwassene te denken en doen, in plaats van kind te mogen zijn. En alles in de wetenschap dat ze binnen één jaar tijd waarschijnlijk ook de Rode Ziekte zal krijgen. Het boek bevat spanning, humor en verdriet. Maar tussen de regels door lees je ook dat hoop, doorzettingsvermogen en liefde de kinderen in deze donkere wereld op de been houdt. Kluun, Saskia Noort en Herman Koch waren al fan van Ammaniti, ik ben het nu ook.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Erica Ganzevles