Wederom een thriller van formaat

Het is al weer enkele jaren geleden dat ik Hypnose en Contract van Lars Kepler heb gelezen. Ik weet dan ook niet meer precies waar het over ging, maar ik herinner me wel dat ik het hele goede boeken vond. De boeken die na Contract kwamen heb ik gemist, maar ik heb nu de draad weer opgepakt met JagerWat er in de tussentijd met hoofdpersoon Joona Linna is gebeurd weet ik niet, maar de belangrijkste elementen van zijn leven kom je gaandeweg wel te weten. Voor dit verhaal maakt het in ieder geval niet uit.

Als de minister van Buitenlandse Zaken op koelbloedige wijze wordt vermoord, verwacht de geheime dienst van Zweden dat er meer slachtoffers zullen vallen. Bij wijze van uitzondering wordt Joona Linna uit de gevangenis gehaald, die er een straf uitzit wegens betrokkenheid bij een moord, en ze verwachten van hem dat hij de volgende aanslag zal tegen houden.

Alles loopt echter anders dan verwacht en de moorden blijven doorgaan. Wie is de wraakzuchtige moordenaar die voordat hij toeslaat een kinderrijmpje via de telefoon laat horen? Wat heeft tv-kok Rex Müller met het verhaal te maken? En zal Joona Linna er samen met collega Saga Bauer in slagen de moordenaar tegen te houden?

Het boek begint direct spannend en zal dit ook tot het einde toe blijven. In het begin heb je geen idee welke kant het verhaal op gaat en de auteurs (Lars Kepler is het pseudoniem van het schrijversechtpaar Ahndoril) weten je goed op het verkeerde spoor te brengen. Maar gaandeweg wordt alles in kleine stappen duidelijk gemaakt. De plot zit slim in elkaar, is goed opgebouwd en de scene-wisselingen gaan niet te snel, zodat je lekker enkele hoofdstukken achter elkaar kunt doorlezen zonder te vaak te moeten schakelen van personages.
Een klein cliché is wel wat we vaker tegenkomen in Scandinavische thrillers: een ex-politieman die niet meer wil rechercheren, maar uiteindelijk toch wordt overgehaald. Leuk detail voor de Nederlandse lezers: Joona Linna is getraind door een Nederlandse commando met de naam Rinus Advocaat. Lars Kepler voert veel karakters op, maar deze worden erg vakkundig uitgewerkt, zodat je niet zoekende bent wie wie ook al weer is en wat zijn/haar rol in het geheel is.

De auteurs hebben een hele prettige manier van dingen beschrijven. Niet te ingewikkeld, maar gewoon lekker lezend. Door simpele, herkenbare details te beschrijven voel je je direct betrokken in het verhaal en weet je precies wat de personen doormaken en voelen.
“Saga voelt haar bezwete billen vastkleven aan het leer van haar motorpak. ‘We hebben te maken met een professionele of semiprofessionele moordenaar die binnen het kader van zijn opdracht blijft,’ vertelt ze en ze probeert haar billen een stukje op te tillen.“

Het einde van het verhaal is enorm spannend, zonder dat het te langdradig is. Het kan op zoveel manieren aflopen, dat je het boek niet weg wilt leggen voordat alles achter de rug is.
Als laatste is er een epiloog geschreven, maar deze zou je als een proloog voor een volgend deel kunnen beschouwen. We weten in ieder geval nu wel dat de rol van Joona Linna als politieman nog niet klaar is. In de tussentijd ga ik de voorgaande delen maar eens lezen.