Geen klassieke King maar wel een lekkere thriller

Toen ik als vijftienjarige klaar was met de jeugdboeken en de Pitty’s en Dolle Tweelings wel zat was, zocht ik mijn heil in de boekenkast van mijn moeder (Young Adults boeken bestonden in die tijd nog niet). Mijn moeder is een groot Stephen King fan, dus pakte ik It uit de kast. Ik heb het toen in een druilerige Kerstvakantie in twee dagen uitgelezen. Daarna volgden al snel Carrie, Cujo, Christine en Misery. Helaas ging het jaren later mis bij Vel over been. Ook Lisey’s verhaal heb ik halverwege aan de kant gelegd omdat het mij niet meer kon boeien. Mijn liefde voor Stephen King was over.
Ik was dan ook wat huiverig om aan zijn goed gepromote nieuwe thriller Schone Slaapsters te gaan beginnen. Dat zijn zoon Owen meeschreef trok me over de streep. Wie weet zou dit het geheel wat opfrissen en is de samenwerking met zijn zoon wat King nodig heeft om weer op zijn oude niveau terug te keren.

In Schone Slaapsters breekt er In de wereld een vreemd virus uit, waardoor alle vrouwen die in slaap vallen gehuld worden in een spinachtige cocon en niet meer wakker worden. Niemand weet hoe het wordt veroorzaakt en waarom alleen de vrouwen dit overkomt. Het plaatsje Dooling wordt getroffen op het moment dat een mysterieuze vrouw -Evie- hier aankomt. Zij belandt in de gevangenis en al snel vallen ook de vrouwen in Dooling in slaap om niet meer te ontwaken. Behalve Evie. Zij gaat slapen, krijgt geen cocon en ontwaakt weer. Wie is deze mysterieuze Evie en heeft zij iets met het virus te maken? Is zij de goeierik in het verhaal of juist de slechterik? Zeker is wel dat ze bijzondere krachten heeft en mensen ook weer tot leven kan wekken.

Sheriff Lila Norcross doet er alles aan om wakker te blijven om dit zaakje op te lossen, maar helaas moet ook zij toegeven aan de slaap. Haar man Clint probeert ondertussen opstanden die losgebarsten zijn in toom te houden. Er zijn mannen die denken dat Evie hun vrouwen weer terug kan brengen, dus eisen zij dat ze uit de gevangenis wordt vrijgelaten. Clint is echter van mening dat Evie de oplossing heeft, maar dat zij hierom juist in de gevangenis moet blijven.

Ondertussen worden de vrouwen van Dooling wakker in een parallelle wereld, waar zij een nieuw bestaan proberen op te bouwen, zónder de mannen. Dit gaat ze goed af en het bevalt ze ook prima. Willen zij eigenlijk wel terug naar de echte wereld?

Het boek begint met een hele lange lijst met alle belangrijke personages. Ik vraag me altijd af of iemand die leest van tevoren. Ik namelijk niet. Maar ik las op diverse fora dat sommigen het boek langdradig vonden omdat er zoveel karakters in voorkwamen. Dan is zo’n lijst wel handig om naar terug te kunnen bladeren. Ik vond dat langdradige overigens reuze meevallen. De personen die voorkomen worden zodanig met hun eigen identiteit, eigenaardigheden en uiterlijke kenmerken beschreven, dat ik ze goed uit elkaar kon houden. Lezers die na 100 pagina’s het boek al aan de kant hebben gelegd, zou ik adviseren: geef het een kans! Van een boek met 832 pagina’s kun je niet verwachten dat het vanaf bladzijde één alleen maar spanning en sensatie is. Dit heeft een opbouw nodig. En die opbouw is goed gedaan. In het begin is het al snel duidelijk dat er een virus heerst, is er spanning rondom de komst van Evie en heb je nog geen weet welke kant het verhaal op zal gaan. De onrusten in en rond de gevangenis, de parallelle wereld van de vrouwen en de geheimzinnige Evie zorgen ervoor dat je wilt weten hoe alles samen zal komen.

Enkele leuke details die Stephen King vaker schijnt te gebruiken, zijn het noemen van collega schrijvers. Zo komen Dean Koontz en Joe Hill allebei voor in het verhaal, met als leuk detail uiteraard dat Joe Hill de andere zoon van King is. De mannen King hebben waarschijnlijk goed naar de tv-serie The Walking Dead gekeken en deze populariteit gebruikt, want ik zie enige overeenkomsten in de apocalyptische wereld waar de slapende vrouwen zich bevinden. Ook enkele zombies ontbreken niet.

Is Schone Slaapsters een page-turner van formaat en weer een echte klassieke King? Ik vind van niet. Maar het is wel een onderhoudend boek, een lekkere thriller met moord en doodslag en een vleugje fantasy. Ik denk dat de samenwerking tussen vader een zoon inderdaad een goede greep is geweest.