Knap geschreven

Tussen het relaas van Katja zitten steeds gedeeltes geschreven vanuit Daniel, die meer inzicht geven in wat er speelt, zowel in het heden als in de jaren hiervoor. Meerdere perspectieven doen het altijd goed, ik hou daarvan, het zorgt voor nog meer spanning en verbazing bij de lezer. Want die weet op dat moment meer dan Katja zelf.

Iris Boter weet heel vindingrijk om te springen met vermoedens die ik als lezer af en toe krijg, vermoedens over het verloop van het verhaal. Natuurlijk stuurt ze me niet voor niets een bepaalde kant op. Precies op het juiste moment geeft ze een draai aan het verhaal waardoor je vermoeden wel blijkt te kloppen, maar dat het toch allemaal net een beetje anders is. Ook al krijg ik tegen het einde in de gaten hoe het ongeveer zit, toch weet ik heel lang niet hoe het precies gaat lopen. En hoe het uiteindelijk afloopt. Knap geschreven!

Het boek zit erg goed in elkaar. Het blijft spannend en als lezer blijf ik benieuwd wat er nou precies gaande is. Ik heb met Katja te doen, maar ook met Daniël. Ze zijn verstrikt geraakt in een heel onaangename zaak.

De titel ‘Buiten bereik’ is mooi gekozen. Hij kan verwijzen naar Daniël, die verdwenen is en onbereikbaar is voor het thuisfront. Maar het zal zeker ook te maken hebben met de niet nader gespecificeerde aandoening van Jonas, de vijfjarige zoon van Katja en Daniël, een aandoening in het autistisch spectrum vermoed ik. Het kind praat of communiceert bijna niet en in onbereikbaar voor contact. Toch speelt hij een belangrijk rol in de ontwikkelingen.

En heel wat kwam mij akelig bekend voor. Hoeveel jaren er inmiddels ook overheen zijn gegaan, het blijft eng en confronterend om te lezen over mensen die er tegen hun partner niet voor uit durven komen dat er iets vreselijks aan de hand is maar die liever bij de neus nemen. Of in het ootje. Of voorliegen. Hoe je het ook maar wist noemen, allemaal uitdrukkingen voor bedrog.